We hebben een heel nieuw jaar voor ons liggen met allemaal nieuwe, spannende uitdagingen in het vooruitzicht.
Vanaf maandag ga ik officieel beginnen met mijn praktijk. En zijn we nu enorm aan het uitzoeken naar de rechten en plichten van een eigen praktijk. Heeft niet echt veel haast. Er staan nog geen dranghekken voor de deur. Maar ik hoop de informatie in de toekomst wel nodig te hebben. Afgelopen december heb ik veel ervaring opgedaan en de belangrijkste ervaring was toch wel dat ik het zo leuk vind om het te doen.
We hebben een puber in huis. Een hele makkelijke hoor. Maar toch... Kai is een rustige lieve hond met af en toe zijn streken. Gelukkig, anders zou hij wel heel saai zijn. Maar ik prijs mij ook gelukkig dat hij af en toe streken heeft. Ik merk het aan hem als hij zo'n bui heeft. Normaal gesproken hoort hij mij beneden komen en weet dan niet hoe snel hij dan bij mij moet komen. Met zo'n bui heeft hij geen haast. Pffff, lekker boeiend. En met lopen stoot hij regelmatig zijn neus tegen mijn hand, zo van, hoe ver kan ik gaan. En uiteindelijk komen we dan tot een confrontatie. Hij gooit dan met de deuren en stapvoet dan naar boven, schelt mij uit dat hij nooit wat mag hier in huis en haalt het bloed onder mijn nagels. Het voordeel hiervan is dat Kai een hond is en dat het snel weer duidelijk is hoe de verstandhouding liggen en dat hij dolblij is dat we weer vriendjes zijn. De rest van de dag is hij weer Kai, de lieverd.
Ik moet zeggen dat ik niet met hem train, zoals dat bij anderen gebeurt. Met Kai heb ik een actie - reactie. Hij luistert al heel goed en door herhalingen denkt hij na en legt dan linken. Erg leuk om te zien. En hij leert heel veel op het speelveldje en ik ook. Zo zie ik dat Kai ook bij de honden het een keertje probeert, bijvoorbeeld het rijen. Wordt niet getolereerd en Kai krijgt dan gelijk een reactie. En doet het dan ook maar niet meer.
En de boffert mag wat meer eten. Van de week kreeg hij zijn rabiës- inenting en werd gelijk even goed bekeken. Alles was helemaal prima maar iets te mager. Dus meer voer. En dan gaf ik hem al meer dan de norm aangeeft. Hij groeit hard en maakt veel mee. Vreet energie, blijkt.
Oud en Nieuw hebben we weer gehad. Ik was heel benieuwd hoe Kai de overprikkelde, hierop zou reageren. Zou Jip haar angst voor vuurwerk overbrengen? Maar Kai heeft overdag geen 1 keer gereageerd op de knallen en 's avonds had hij geen tijd om te reageren want hij heeft gewoon de hele avond gespeeld met Abby, een witte herder van net een jaar oud. Om half 1 wilde hij graag naar buiten voor een plas. Het was toen nog echt niet rustig in de straat maar hij genoot van alles wat buiten gebeurde. Zittend op de stoep heeft hij op zijn gemak gekeken naar alle kleurtjes in de lucht. Verbazingwekkend!!!!
Het is toch moeilijk te volgen. Van iets onbenulligs kan hij volledig in de stress schieten en bij zo iets waarvan je het wel kan voorstellen, geniet hij met volle teugen.
