Eenvoud.

Mijn vader en schoonvader gingen wel eens vissen. Mijn schoonvader wel veel vaker dan mijn vader. Maar die had ook zoons die met hem meegingen. Mijn vader had alleen dochters, is dat nog geen reden. Maar die vonden het maar niks. De jongste, ik dus, vond het gewoon zielig. En ontzettend saai.

De uitrusting bestond uit een hengel met of zonder molentje. Een koffertje met de benodigde spulletjes zoals haakjes, garen en lood. Wormen en/of wit brood. En natuurlijk een inklapbaar krukje. Met deze uitrusting konden ze uren mee vullen. Eenvoud ten top.

Vanmorgen liep ik in midden delfland en zag iemand zich nestelen voor een aantal uren vissen. Hij had een legergroene broek aan. Een legergroene shirt met daaroverheen een legergroene jas. In stijl had hij ook legergroene kaplaarzen aan. Naast hem stond een legergroene tent en een legergroene windscherm. Aan de andere kant stond een karretje, legergroen uiteraard. Zo’n  boodschappenkarretje maar dan speciaal voor alle visattributen. En om het helemaal compleet te maken, een stoeltje en stretcher in de kleur legergroen.

Ook hier spreken we van eenvoud. Maar dan in kleur.

En ik moet nog even wat rechtbreien.

Telkens als ik een verhaaltje over Kai hier neerzet dan zijn het over het algemeen boevenstreken. Of puberdingen. Maar daardoor wordt het verhaal maar erg eenzijdig neergezet.

Naast dat Kai af en toe ondeugend en stouterd is is het ook een heel lief aanhankelijk mannetje die over het algemeen heel goed luistert. Als ik wandel loopt hij netjes naast mij (behalve om 16.00 uur want dan mag hij naar het speelveldje), plast nergens binnen de bebouwde kom. Blaft heel weinig in huis maar mag dat wel op het speelveldje, daar maakt hij ook graag en veel gebruik van. Hij zoekt nooit mot of daagt een andere hond uit tot een confrontatie. Sterker nog, gisteren kwamen wij een hond tegen die bang was. De beste verdediging is de aanval dus grommen, blaffen en lip optrekken. In de hoop dat het gevaar door gaat lopen. Kai ging toch naar deze hond toe en bleef gewoon staan, hij zal ongetwijfeld meerdere tekens gegeven hebben maar die herkende ik niet zo snel. De hond werd rustig en uiteindelijk stil. Uiteindelijk begroette ze elkaar en gingen we weer verder. Ben ik zo ongelofelijk trots op hem. En zolang er geen andere hond te zien is blijft hij supergoed bij me. Hij wil alleen graag met iedereen kennis maken.

Gisteren werd hij door een andere hond vaak belaagd en hij bleef een gentleman. Liet hem maar gaan of liep weg. Uiteindelijk vloog de andere hond hem toch aan en dan zie ik opeens een andere witte hond met de naam Kai. Het ging er erg hard aan toe en we hebben de andere hond bij hem weg gekregen. Toen was het gelijk ook weer oke en ging hij weer met de andere honden spelen of er niets was gebeurd. Gelukkig. Dit was voor het eerst dat ik Kai zo zag. Maar.. hij kan heel goed voor zichzelf opkomen. Ik hoop dit hondje niet meer tegen te komen, blijft gewoon heel raar dat een hond een pup constant uitdaagt en uiteindelijk dan ook aanvalt.

Met Anouk hadden we geregeld knokpartijen maar dan was er meestal wel een verklaring, dat was nu helemaal niet aan de orde. Ik was er meer van ontdaan dan Kai.

Kortom, het is gewoon aan de buitenkant en aan de binnenkant een zachtaardige troetelbeer met puberale trekjes en heel onzeker als de dingen anders gaan dan gewend.

Zo, even weer wat recht gezet.