Een aantal weken geleden werd ik opgebeld door een mevrouw die vroeger bij Peter in de buurt heeft gewoond.

Ze vertelde aan me dat ze mijn schoonmoeder had voorgedragen voor een lintje voor alle vrijwilligerswerk die ze in haar leven heeft gedaan.

Haar vraag was of ik kon zorgen voor de nodige gegevens en mensen die er op de dag bij wilden zijn. De hoeveelheid was beperkt, namelijk 15.

De kinderen uiteraard maar ook verdere familie werd aangeschreven. Zo hadden we een mooi koppeltje.

Daarna gingen we nadenken hou wij haar op die dag in de grote kerk konden krijgen zonder dat ze maar enigszins argwaan zou krijgen.

Maar na enig denkwerk was het plan geboren.

Lianne is in Vlaardingen druk als stagiaire aan het werk bij een praktijk voor diëtiste.  Zij zou een presentatie geven over kinderen en overgewicht bij cafe de Stam op de markt in Vlaardingen. Daar tegenover ligt de grote kerk. Dus dat laatste stukje dat komt nog wel goed. We hebben expres een andere locatie aangehouden omdat het niet ondenkbaar was dat ze via anderen zou kunnen horen dat dit jaar de uitreiking van de lintjes in de grote kerk zou plaatsvinden in verband met de renovatie van het stadhuis.

Lianne heeft een prachtig uitnodiging gemaakt en op de post gedaan met het logo van het praktijk etc.

Ze voelde zich vereerd dat ze er bij mocht zijn. Adrie had (zo genaamd) ook een uitnodiging gehad maar die gaf al gelijk door dat hij daar geen vrij voor kon krijgen en Peter zei dat hij dat nog niet kon zeggen maar hij zou kijken of dat kon.

We gingen er gewoon gezellig samen naar toe.

Nog steeds geen argwaan.

Donderdagavond belde ze even op om even verder af te spreken. Ondertussen moesten we wel heel overal heel goed over nadenken of het hele verhaal nog wel klopte en dat we niet ongemerkt al iets zouden verklappen.

Lianne en haar begeleider zouden mij oppikken en afzetten op de hoek van de straat en zouden dan met alle spullen vooruit rijden. En ik zou dan naar haar toe gaan en lopend naar de markt. "Hoe ga je dan weer naar huis". Ach, ik neem de bus wel of rij weer met hun mee terug. Weet je wat? ik eet dan gezellig nog een boterham mee en ga dan weer naar huis. Helemaal leuk!!!

Ik kreeg er gewoon lol in en wist niet dat ik zo makkelijk kon jokken. Fantaseren kan ik als de beste maar om het dan ook geloofwaardig over te brengen?!? Ging me toch goed af.

Vrijdagochtend.

 Ik werd best een beetje zenuwachtig wakker. Om alles goed te laten verlopen moest alle ook wel kloppen natuurlijk. Dat begon al met de keuze van kleding. Het is een presentatie dus niet te overdreven aankleden maar ook niet met een oude spijkerbroek, daar leent de uiteindelijke reden zich ook niet voor. Mijn zwager kwam om 9 uur en we konden vertrekken richting centrum. Op de hoek van de straat werd ik inderdaad eruit gezet alleen was Lianne in geen velden te bekennen. Die was gewoon aan het werk. Peter en zwager ging door om een plekje voor de auto te vinden en ik ging naar schoonmoeders.

Als ik nou maar niet op het laatst het zou verknallen!!!

Maar de kapper was woensdag geweest omdat ze donderdag een uitje had dus haar zat perfect. Ook haar kleding was prima. Ze zou waarschijnlijk als ze het had geweten iets anders aan gedaan maar ze zag er lekker vlot uit met haar lange broek, shirt, jasje en sjaaltje.

"En...is Lianne zenuwachtig?". Nou, en of. Pffff, hahaha!

Om half tien gingen we op pad. Oja, ik wil nog wel even een bloemetje voor Lianne kopen hoor, zei ik. Was alleen voor ex-buurvrouw maar klopte prima in het verhaal. Ze nam het allemaal als zoete koek aan.

Zo liepen we rustig naar de grote kerk. Ondertussen kwamen we bekende mensen tegen. Bij heel veel heb ik maar gedaan dat ik ze niet zag om te voorkomen dat er vragen werden gesteld. Want ik kan (blijkt nu) glashard liegen aan de andere kant van de telefoon maar niet zo. Mensen zien aan mijn houding en zeker aan mijn ogen dat er iets niet klopt dus....voorkomen.

Toen we door de steeg naar boven liepen richting de Markt moest ik het laatste stukje van het café naar de kerk nog overbruggen.

"Ma, dit had ik nog niet verteld.. Lianne hoopte dat van de 120 uitnodigingen er wel 30 zouden komen maar het animo is zo groot dat het verplaats is naar de grote kerk". Met dat ik dat zeg gingen we de bocht om en was het plein bij de kerk zwart van de mensen. "Jeetje, komen deze mensen allemaal voor Lianne? Ja, leuk he!!

"Goh, wat leuk zelfs van het rode kruis is gekomen. Joh, ik zie allemaal bekenden, wat leuk".

Ik wilde niet te lang buiten drentelen dus gingen we snel naar binnen. Ook daar zagen we bekenden (mensen die er voor hadden gezorgd dat ze in aanmerking kwam voor een lintje) maar deze mensen groette even snel en maakten dat ze weg kwamen.

In de hal stond ze met grote verbazing te kijken dat er zoveel mensen voor de presentatie kwamen. Wat leuk voor Lianne.

Binnen aangekomen gaf ik door aan 1 van de organisatoren dat Mevr. Bijl gearriveerd was. Deze vrouw zei:"U weet helemaal van niets hè!  Dit wordt voor u een dag om nooit te vergeten". Met stomheid verslagen kijkt ze naar deze vrouw en dan weer naar mij. "Potverdorie, wat ben ik er in gestonken". Gelijk zag ze de hele familie en bekenden en kon inderdaad haar feestdag beginnen.

Ze heeft genoten van begin tot einde met als rode draad dat ze er gewoon niet bij kon dat ze er zo was ingetrapt. Missie geslaagd.