Tegenwoordig hebben we weer rust in onze slaapkamer. Drie katten zitten opgesloten in de werkkamer en Saartje gaat haar gang maar. Dat betekent dus dat het luikje 's nachts weer open is en dat ze zelf kan bepalen wanneer ze thuis komt. Hierdoor geen getrek aan de tochtstrip of gemekker dat ze naar buiten wil en wel nu.
We zijn er heel erg tevreden over. Is best lekker om 's ochtends wakker te worden zonder haar op je gezicht. En 's avonds niet je bed leeg hoeft te plukken voordat je erin gaat.
De drie katten in de werkkamer vinden het wat minder leuk maar je hoort ze ook niet klagen. Ze reageren dat op elkaar af.
Vorige week kwam Saartje om 1 uur 's nachts binnen. En ik hoorde het al, niet alleen.
Dan kan ze erg binnensmonds miauwen. Dat is meestal het teken dat ze een cadeautje heeft meegenomen. Och nee, wat zal het nu zijn.
Het was dus een muis. Saartje had het idee dat we een gradatie waren gestegen dus Muis was nog levend en werd netje voor mijn voeten gelegd. Met natuurlijk wel het idee dat ik er nu snel mijn poot op zou zetten, tanden in de nek, omhoog gooien en er snel achteraan zou gaan om met mijn stillettonagels weer een halt toe te roepen.
Maar dat deed ik niet. Sterker nog, ik was mijn slaap uit mijn ogen aan het wrijven en ondertussen samen met Peter te bedenken hoe wij snel de muis kunnen vangen om weer buiten te zetten. Muis keek omhoog zwaaide met zijn pootje en schoot tussen mijn benen door onder bed.
Saartje er achteraan. Muis weer onder het bed vandaan gevolgd door Saartje. Ik had eindelijk een bakje gevonden maar muis was ietsje sneller en schoot in mijn kledingkast.
Dat is lekker, en nu?
Ondertussen wilde ik weer gewoon naar bed en slapen. Nog wel even in de kast gekeken maar ja, die muis is niet gek natuurlijk. Die liet zich niet zien en zal wel met een bonzend hartje ergens ondergedoken zitten.
Kastdeur open en licht uit gedaan. Morgen een nieuwe dag met nieuwe kansen.
De volgende dag heb ik onze slaapkamerraam wagenwijd open gezet in de hoop dat muis de buitenlucht zou ruiken en zou vluchten.
En daar bleef het bij. Is hij gevlucht? Of zit hij nog steeds in de kast?
Gisteravond kwam er een eind aan dit mysterie. Muis lag dood naast het nachtkastje. Heel ver van het raam. De vlucht was niet gelukt. En ik vond het best zielig maar ben toch ook wel blij dat er geen muis meer in mijn kast zit.
