Gisteren hadden we een familiedag. Man, kinderen, zussen, zwagers, neven, nichten. achterneven en achternichten. Aangetrouwde zoon, neven en nichten.

Al met al een gezelschap van 23 personen.

65 jaar geleden zijn mijn  ouders getrouwd en hebben samen vijf kinderen gekregen waarvan er drie ook volwassen (althans, pogingen daartoe) zijn geworden. Twee anderen zijn met de geboorte of iets later overleden.

Dat gebeurde in die tijd. Pijnlijk maar helaas. Het eerste kindje heeft nog een kleine begrafenis gehad. Bij de tweede was het gelijk weghalen en verder gaan met je leven. Gelukkig gaan ze er nu anders mee om en mag je verdriet gezien worden en een plekje krijgen.

Drie meiden. Daar maakten ze hun gezin mee. En ook lief en leed. Geloof maar dat mijn vader het soms zwaar heeft gehad. Maar toen er ook jongens in het zicht kwamen was het aan de ene kant leuk maar ook concurrenten. Ten slotte waren ze zoveel jonger maar gelukkig duurde het lang voordat ze ook sterker waren.

Wij gingen naar school. en dan niet alleen de lagere school, wij gingen verder. Mijn ouders konden dat niet. Er moest gewerkt worden. Brood op de plank. Er waren meer monden te voeden.

Mijn opa's waren boeren. Mijn ene opa een vrije boer, mijn andere opa pachtte. Maar allebei moesten ze hard werken om rond te komen. Mijn vader wilde dit niet, en kon gaan werken bij de Nederlands Spoorwegen. Daar heeft hij opleidingen en cursussen gedaan om zo wat hoger op de ladder te komen. Mijn moeder was er voor ons. En alles wat daar extra bij kwam. Maar daardoor een veilige haven.

Wij moesten het weer beter krijgen en mochten na de middelbare school verder leren. Hoe en wat moesten we zelf uitdokteren. Zij hadden daar geen verstand van en dat was een weg die nog niet belopen was. En omdat ze uit Drenthe kwamen was er ook geen mogelijkheid om op familie terug te vallen voor advies en raad.

Mijn zussen kozen ervoor om na de middelbare school te gaan werken en daarnaast bijscholen door cursussen en opleidingen. Ik ging nog wel even door.

Wij waren al weer een stap verder dan onze ouders.

En nu onze kinderen, allemaal hebben ze een goede vervolgopleiding gehad en Lianne is hiermee de hekkensluiter, die is over een paar maanden ook klaar. Universitair, HBO en MBO. Ongelooflijk trots.

Gisteren dus familiedag. Allemaal bij elkaar. Groot en klein. En een hoop gekakel.. Een neef was er niet bij en dat voelt nog steeds als een gemis al is het nu alweer een paar jaar geleden. Maar gelukkig waren zijn vrouw en zijn kinderen er wel bij.

Dan denk ik toch ook aan mijn ouders die 65 jaar geleden zijn begonnen. Samen.