Gisteren was het de grote dag voor Inge en Bas. Het bed was vrijdagavond daar al naar toe gegaan zodat ze al een nachtje op hun nieuwe plek konden slapen. Gisteren werden allerlei dozen uitgepakt en apparaten aangesloten. De douchecabine geplaatst. En verder alles soppen, soppen en nog eens soppen. Ik kon daar niet bij zijn omdat ik onverwachts voor mijn werk bij de open dag van de thuiszorg was. Om half vier was ik weer thuis en heb de transportboxen gepakt. In een zak voer en kattengrit. Moortje B2 en Faye in de boxen en we konden vertrekken naar hun nieuwe huis.

Daar aangekomen was iedereen nog in rep en roer en zag ik een dodelijk vermoeid gezicht van onze dochter. Maarrrrr het huisje ging nu echt op een thuis lijken. Moortje en Faye gingen direct op inspectie en het is toch wel bijzonder hoe relaxed ze zijn. Niks wegkruipen of schrikachtig. Het was of ze zich gelijk thuis voelden.

Thuis was het ook anders. Toen Moortje en Broke de eerste keer weg waren was het heel rustig in huis en de rust is nu weer teruggekeerd. Je merkt dan toch dat zeven katten echt te veel is. Zeven katten, zeven prikkels.

Gisteravond kwamen Floyd en Broke heerlijk bij ons liggen en Broke kroop haast in mij. Ze doen ook veel samen. En...bij Muisje liggen. Muisje vindt het nu ook heerlijk.

Vannacht mochten ze ook allemaal vrij rond lopen maar natuurlijk niet in onze slaapkamer. Broke vond dat dat ook wel mocht dus zat heel zielig voor onze deur te miauwen. Kwestie van wennen.

Voorlopig geen veranderingen hier in huis. Zo zal het blijven. Twee honden en vijf katten. Prima.

Bij Inge en Bas gaat het ook goed. Gisteravond waren ze even weg en toen ze thuis kwamen lagen ze heerlijk samen opgerold op de ton. Moortje is wel veel aan het miauwen maar dat deed hij bij ons ook als hij broer en zussen niet meer zag. Dit zal ook wel zo over zijn.

Het is nu goed zo en afgerond.