Afgelopen weekend was het prachtig weer. Beter als dat we verwachtte. Iedereen genoot er ook zo van. Bootje varen in de sloot, werken in de tuin en natuurlijk bbq.

Om een uur of half vijf hoorde Peter buren een paar deuren verder zeggen dat er een kat in de sloot lag. Maar Saartje en Muis waren in de buurt dus zeker een andere kat, en ging door waar hij mee bezig was, fikkie stoken.

Toen ik met Kai thuis kwam kreeg ik dat te horen. Toch maar voor de zekerheid naar boven gegaan om te kijken of de twee witten binnen waren. Die gaan nooit zover maar je weet maar nooit. Broke lag gewoon als altijd als een prinses op bed. Maar Floyd?
Hij was nergens in huis.

Buiten geroepen, om het huis gelopen ( wat totaal geen zin heeft met de begroeiing, maar je moet wat), geroepen, maar nee, geen Floyd.
Je gaat weer door met je bezigheden maar ondertussen blijf je toch uitkijken.

Om 10 uur ’s avonds was hij nog niet thuis en ging me echt ongerust maken. Saartje en Muisje zijn echte buitenkatten. Saar is  pas een aantal dagen weggeweest, vind ik ook niet leuk maar zij gaat niet in 7 sloten tegelijk. Om beurten liepen we om het huis en ook maar in de sloot gekeken of er iets wits in lag.

Peter is om half 1 nog maar eens om het huis gaan lopen maar nee, geen Floyd.
Het heeft weinig zin om op te blijven, je verander niets aan de situatie, alleen dat je er moe en moedeloos van wordt. Dus gewoon maar naar bed en hopen dat hij uiteindelijk genoeg moed heeft verzameld om naar huis te komen.

En dan lig je dan in je bedje en buiten zit Floyd bang onder een struikje ofzo. En met die gedachte ga je slapen dus bij elk geluidje ben je wakker en luister je of hij weer binnen is.
Iemand die geen huisdieren heeft zal hier helemaal niets van snappen, is ook van de zotte maar daar is geen aan en uitknopje voor. Je maakt je gewoon zorgen om je kattenkind.

Ik lag in bed al te bedenken wat en hoe ik het de volgende dag moest aanpakken. Amivedi bellen, alle dierenartsen, asiel, bij mensen in de buurt vragen of ik even in hun tuin mag kijken etc.

Om half vijf hoorde ik eetgeluiden maar dat kan ook van de andere drie zijn, maar bleek achteraf toch hongerige Floyd te zijn want toen ik kwart voor vijf weer wakker werd lag Floyd lekker tegen mij aan.
Wat kan je dan superblij en opgelucht zijn.
Vandaag doet hij niet eens moeite om naar buiten te gaan. Vind ik helemaal niet erg.

Een kat houdt niet van water maar kunnen als het moet goed zwemmen. Bij maincoons ligt dat iets anders. Ze spelen graag met water en door de langere haren worden ze zwaarder waardoor ze een grotere kans hebben omte verdrinken.
Daarom zou ik ze liever veilig in huis houden maar dat gaat nu eenmaal niet.