Haatliefdeverhouding.
Ik heb al eens eerder verteld over mijn verhouding met het openbaar vervoer. Gaat nogal stroef. Er gaat altijd iets mis. Gisteren gingen we de trein naar Den Haag. We gingen met zus, zwager en neef naar het verrassingsfeestje van mijn andere zus en zwager want die hadden wat te vieren. Zus is in mei 65 geworden. Zwager wordt in oktober 75 en of dat niet genoeg was zijn ze ook in oktober 45 jaar getrouwd. Dus genoeg reden voor een feessie.
Ik wilde graag zeer ruim op tijd naar de trein gaan. Mijn ovkaart moest opgewaardeerd worden en Peter een dagkaart. Zuslief vond het wel wat overdreven om een half uur van tevoren te gaan maar oké. Eerst haalde Peter zijn dagkaart, daarna zwager om zijn kaart op te waarderen. En toen was ik aan de beurt. Met twee helpers werd ook mijn kaart opgewaardeerd. Halverwege deed het apparaat niets. Het hele zooitje liep vast. Hmmmm, wat nu. Aan de andere kant van de poortjes was ook een apparaat. Dus was het idee geboren om met Peter mee te liften om dan toch te kunnen opwaarderen. Mooi, gelukt. Met z’n allen naar het perron om daar alsnog in te checken. Maar boven waren de incheckpaaltjes verwijderd. Geen punt, doe ik dat beneden. Maar ook daar waren geen paaltjes. Dus maar weer naar het begin. Uitgecheckt om door de poortjes te kunnen om dan te kunnen inchecken. Maar….ik kon niet inchecken omdat mijn tegoed niet toereikend was. Hun??? Net 20 euro erop gezet. Hoe kan dat nou? Peter kwam maar even kijken waar ik bleef. Hij binnen, ik buiten. Geen mens te bekennen om wat informatie te krijgen. Alleen een praatpaal. Heb ik een hekel aan, geen goede ervaringen mee. Maar om dan toch verder te kunnen moest ik wel.
Dus heb ik de knop ingedrukt. En daar was tie dan. Een broekje die gelijk begon dat het mijn eigen schuld is. Je mag niet met iemand meeliften. Mevrouw, er zijn daar twee apparaten. U had die andere moeten gebruiken. Maar die heb ik ook gebruikt. Maar die staat achter de poortjes. Zijn opmerkingen werden steeds vervelender en mijn humeur steeds grimmiger. Ik zeg altijd dat je meer bereikt met stroop dan met azijn maar het koste mij dit keer wel heel veel moeite. Ik had heel graag die knul door de speaker willen trekken. Uiteindelijk een nummer gekregen om het geld weer terug te krijgen. Weer bij het apparaat mijn kaart weer opgewaardeerd zodat we eindelijk verder konden.
Mijn zus begreep nu dus ook waarom wij zeer ruim van tevoren naar het station gaan. En waarom wij niet zo graag gebruik maken van het OV.
Gelukkig waren we op tijd voor het feestje. En een feestje was het.
Bij thuiskomst dan toch maar even de klantenservice gebeld. Een hele aardige mevrouw aan de telefoon die me heel fijn te woord stond. En mijn geld weer terug stort.
Eind goed, al goed.