Het kan toch raar lopen. Toen Saartje in huis kwam waren de honden daar eigenlijk helemaal niet mee eens. Met het gevolg dat Saartje heel lang veilig boven zat of halverwege de trap. En toen de kittens waren geboren durfde ik ze ook niet los te laten lopen uit angst dat de honden ze wat zouden aan doen.

Wij gingen direct op vakantie toen de laatste kittens weg waren daardoor kon Muis ongestoord beneden zijn. En dat deed ze ook, languit in de kamer liggen etc. Bij thuiskomst was ze ook totaal niet van plan om dat op te geven. En dat vinden honden eng, een kat die ze negeert en blijft liggen. Ook Anouk. Met het gevolg dat ze met een grote boog om haar heen liepen. Toen ze drachtig was werd de boog nog groter, ze waren vol ontzag.

En dan nu dit nest. Ze horen ze beneden blaffen en Muis is geheel relaxed en dat draagt ze ook uit. Nu Floyd en Faye overal vrij rond lopen is dat ook helemaal geen probleem. Ze staan allemaal naast elkaar als ze denken dat ze een stukje kaas krijgen. Het is nu al zover dat ik uit bescherming de deur van het berghok dicht doe als de honden hun eten krijgen. Floyd wandelt namelijk gewoon mee en probeert eten van de honden te pikken. Ondanks de grauw en grom. Voor eten doet Floyd alles. Anouk en Jip hebben zich erbij neergelegd. Wat ze nu nog doen is openlijk zuchten.

Vanmorgen had Floyd een plastic zakje gepikt van de ontbijttafel waar smeerleverworst in zat. Op de grond werd het heerlijk opgepeuzeld, Muisje mocht ook af en toe een likje maar verder mocht niemand iets hebben, ook de honden niet. Het is dus heel duidelijk wie hier de baas is. En dat al met vier maanden.

Ik ben benieuwd hoe dat is als Floyd geholpen is, we wachten maar af.