Zoals ik al eerder had verteld ben ik bezig met verschillende opleidingen/cursussen. Mijn honger naar kennis is nog steeds groot en ik vind alles zeer interessant en boeiend. Al loop ik ook wel tegen dingen aan.

Zoals bijvoorbeeld het rekenen en wiskunde bij astrologie. Als je dyscalculie heb is dat knap lastig. Maar als je dan merkt dat de wiskundeknobbel hier in huis er ook moeite mee heeft maakt dat wel wat beter. Des al niet te min is het toch heel leuk om er mee bezig te zijn. Zeker als je na een middag speuren een programma hebt gevonden die het rekenwerk voor je doet. Een klein onderdeel (wel heel belangrijk) is het uitrekenen van de horoscoop. Met dit gegeven kan je verder gaan met maken van je persoonlijke horoscoop. Ik weet nu hoe het moet en nu doet de computer het en zonder fouten. Tenslotte leven we nu in 2014. Mijn kennis over astrologie ging niet veel verder als bij iedereen. De horoscoop uit de krant of tijdschrift. En daar had ik nooit zo'n hoge pet van op. "Het zou kunnen","Misschien", "Als". Maar nu ik er mee bezig bent is het toch wel heel diepgaand en veelzijdig. Ik heb er een stukje over geschreven op mijn site van Roots.

Zo ben ik ook bezig met de opleiding para-psychologie. Er worden dingen behandelt waar ik nog steeds iets heb van, tja. Maar ook zijn er veel onderwerpen waar ik heel veel in herken en eindelijk begrijp waarom ik bepaalde dingen zo ervaar of dat ik me niet heb vergist en weldegelijk bestaat. Ik heb veel contact met de leraar die dat geeft. Het is heel boeiend en niet moeilijk, meer een bron van herkenning en een mogelijkheid om dat met iemand te delen.

De opleiding kinesiologie heb ik afgerond en ben ik praktiserend zoals dat netjes heet. Maar ik blijf het moeilijk vinden om alles uit mijn hoofd te doen. Dan heb ik toch te maken met een grijze massa die hersenen heten en al 51 jaar mee gaan. Maar ik laat me niet klein krijgen en zoek gewoon middelen om het toch binnen te krijgen. Zo heb ik bij mijn behandeltafel geheugensteunen hangen. Daar heeft niemand last van alleen profijt en ik loop er geregeld langs en slaat het telkens weer op. Maar niet snel genoeg naar mijn idee dus heb ik weer wat nieuws verzonnen. Alle testen heb ik nu ingesproken en op mijn telefoon gezet. Met het wandelen met Jip draai ik het helemaal af zodat ik heerlijk buiten loop en ondertussen toch aan het leren bent. En dat werkt geweldig.

Hetzelfde probleem heb ik ook met gitaarles. Ik vind het bespelen van de gitaar hartstikke leuk maar notenlezen!!!!!!!Drama.

Natuurlijk weet ik best veel van notenschrift. Tenslotte heb ik al heel wat instrumenten bespeelt. Maar toen ik 9 jaar was zat ik op de jonge pijpers en kreeg je les in een groep. Door dyscalculie snapte ik geen hout van wat er gezegd werd. Ja, op dat moment wel maar eer ik thuis was, was het alweer vervlogen. Maar hoe de melodie ging wist ik nog wel dus oefende ik net zo lang dat ik het uit mijn hoofd kon en speelde ik de week erop het liedje. Ze vonden dat zo knap dat ik het al helemaal kon. Zij blij, ik blij. En zo is dat eigenlijk altijd gegaan  Totdat ik pianoles nam en de lerares zei dat ik in de vierde maat bij de d moest beginnen. PANIEK... En viel ik dus door de mand. Met aangepaste lessen over noten lezen kwam ik toch wel heel ver. Maar als ik het dan een tijd niet meer gebruik zakt het weer helemaal weg.

En dan nu gitaarles. Ik ben nu haast een jaar bezig en in het begin was het lezen een makkie. Het was een kwestie om wederom in mijn grijze massa te spitten en haalde ik alles wel weer op. Maar na een aantal maanden kwam er steeds meer informatie en voor mij steeds meer abacadabra. Ik snapte er helemaal geen hout van. Het ging over 1/8 noten of 1/16 noten. Grote terts, kleine terts etc. etc. Na tig keer lezen wist ik nog steeds niet hoe het zat en waarom. Als ik een vraag goed had was het meer geluk dan wijsheid. En dan komt er ook nog bij dat ik nogal een streber ben dus wilde ik niet onder een 8 komen. Met het gevolg dat ik helemaal geen zin had in het maken van huiswerk. De antwoorden zocht ik op internet of vroeg ik het aan Inge. (zij speelt piano) Tot vorige week. En werd mij duidelijk dat ik maar eens wat moet doen om de lol in spelen weer terug te krijgen. De leraar op de hoogte gebracht dat ik op deze manier niet verder wilde. Ik wil leren spelen en ook informatie krijgen maar niet meer dan dat. Nu doen we het anders. Ik ga gewoon lekker spelen en als ik iets niet begrijp dan vraag ik om uitleg en ik stuur nu wat vaker ingespeelde stukken op. Dan maar geen certificaat. Ga ik toch niet inlijsten.

Ook al is de massa in mijn bovenkamer wat grijzer aan het worden, mijn vindingrijkheid wordt niet minder. Ik zal toch mijn doel halen. Niet meer zo snel en lastiger maar de voldoening is er niet minder om.