3 maanden alweer. En alweer 5 weken bij ons in huis. Aan de ene kant is het heel snel gegaan maar als ik dan even terug kijk is er ook al zoveel gebeurt. De eerste twee weken vond ik zwaar. De verantwoordelijkheid over zo'n klein humpedumpie. Met daarbij een nieuw ras waar dan gelijk bij mij de twijfel komt of ik het allemaal wel goed doe. Doorbroken nachten, etc. Tja, dan weet je ook gelijk waarom je jong kinderen kan krijgen en niet na je 50ste ;-).

Als ik nu terug kijk dan ben ik toch weer verbaast dat ik me zo heb laten gaan. Tuurlijk kan ik Kai een goed huis geven en natuurlijk weet ik wat ik moet doen en laten.

Vanaf gisteren zijn we begonnen met ons normale ritueel 's ochtends. En dat gaat perfect. Peter laat Kai uit voor een plas en poep en gaat dan vervolgens douchen, scheren, eten etc. Een uur later kom ik eruit en gat Peter naar zijn werk. Ik ga mijn ding doen met als bonus, boven stofzuigen.

Na half negen krijgen ze na ons eten en om 9 uur gaan we lekker naar buiten. Voelt goed en is weer heerlijk om dit weer zo te doen.

Deze week nog wel ietsje anders aangezien Peter in Dubai zit. Maar de strekking is hetzelfde.

Als ik thuis kom dan gaan ze in de berging en mogen ze lekker daar slapen, opdrogen en wat ze maar willen. Het leuke is dat ik ze in de gaten kan houden via de webcam. Toen Muisje drachtig was hebben we hem aangeschaft. Zo konden toekomstige eigenaren thuis kijken hoe het met de kittens ging. Nu kunnen we de honden leuk bekijken zonder dat ze er erg in hebben.

In de tijd dat ze in de berging zitten heb ik mijn handen vrij voor mijn werk of boodschappen of ergens een bakkie doen. Heel relaxed.

Kai is nu ook zindelijk, al zal er heus nog wel een ongelukje gebeuren maar hij heeft het door en dat is het belangrijkste. En wij hebben het door hoe hij het duidelijk maakt. Eigenlijk is dat nog belangrijker.

Verder gaat alles wel zo zijn gangetje. Er gaat geen dag voorbij of er zijn wel weer nieuwe dingen waar hij mee te maken krijgt. En als hij dat voor de tweede keer mee maak merk je gewoon het verschil. Dan is hij veel rustiger.

Met Jip en Kai gaat het heel leuk. Ze spelen echt met elkaar. Jip daagt hem vaak uit maar dat gebeurt ook anders om. En het is maar net of Jip dan ook zin heeft. Het jammere is dan wel dat Kai doorgaat en Jip met mand en al door de kamer meeneemt met een trekspelletje. Jip is een terriër, die laat niet los. Uiteindelijk moet Kai het opgeven.

Borstelen gaat nu ook een stuk beter, het is niet zijn favoriete bezigheid maar laat het nu beter toe. We doen het wel met twee man. De een houdt hem vast en de ander borstelt. Dat gaat prima. Je kamt dan gelijk het halve park uit zijn haren.

Met andere honden gaat ook prima, Hij blijft rustig waardoor de meeste honden hem wel leuk vinden. Geen gespring en gedartel. Als ik even met iemand praat, gaat hij er maar bij liggen. Spelen is helemaal het einde, gelukkig niet meer rijden. En in de kuiten bijten is ook over, wordt niet gewaardeerd, duidelijk.

Ach, zo kan ik nog wel even doorgaan. Het is een schat van een hond met ook ondeugende puppiestreken. Het is geen heilige maar tot nu toe wel een makkelijke hond.

Het is een beetje donker maar ik wilde dit jullie toch niet onthouden.