We zijn alweer een paar dagen verder en het gaat gelukkig weer wat beter met onze Muis. Gisteren heeft ze veel geslapen en dat deed haar goed. Om zoveel mogelijk prikkels tegen te houden mocht ze heerlijk alleen in onze slaapkamer slapen. Ze lag prins(es)heerlijk op een grote kussen op ons bed. Vandaag hoeft dat niet meer. Ze loopt veel achter mij aan. Dan vindt ze het heerlijk om geknuffeld te worden. Daar ben ik erg blij mee aangezien ze de laatste tijd helemaal niet mijn lieve Muis was. Ze was naar alles en iedereen erg mopperig.

 Naar haar kinderen is nog steeds niet vriendelijk maar ik denk dat dat komt omdat ze aan hen duidelijk wil maken dat het nu toch echt tijd is om op te hoepelen. Maar wij weten dat dat niet gaat gebeuren. De kinderen zijn daarentegen ook een beetje geschuffeld. Ze zoeken Muis heel voorzichtig op. Ze weten dat ze solliciteren naar een lel maar gaan telkens toch de confrontatie aan. Floyd is daar erg bedreven in. Gelukkig hebben ze een hele dikke vacht want Muisje mept er flink op los. Saartje vind de kittens wel aandoenlijk. Je ziet ze regelmatig bij een "kleintje" zitten en ook samen eten.

 De jongens lopen weer gewoon rond of er niets gebeurt is. Ik geloof ook dat ze het al helemaal vergeten zijn. Wat wel zeer opvallend is is dat Moortje heel wakker is en erg ondernemend. Het lijkt me sterk dat dat nu al door de castratie is maar het is er opmerkelijk. Hij verzint de meest spaande dingen maar vergeet er even bij dat hij nogal groot en log is. Waardoor de planten in de vensterbank van plek veranderen of eraf liggen. Mij kandelaar op de piano (ik dacht dat dat wel een veilige plaats was) zag ik vanmorgen gevaarlijk heen en weer gaan maar bleef gelukkig staan. Hij klimt elegant op onze eethoekstoelen maar door zijn 41/2 kilo laat dat ook zijn sporen na. En dan ken kijken met een schijn koppie, leuk he!!

 Ik vind het best sneu, hij doet precies hetzelfde als zijn broer en zussen alleen laat hij een spoor van vernielingen achter.