Volgende week is Kai alweer een half jaar oud en wordt met de dag liever.

Mocht hij doordat zijn opneempotje vol zat nogal klieren. Nu loopt hij zelfverzekerd rond. Weet nu ook dat hij niet verantwoordelijk is voor de enorme rotzooi in het park. Hij laat nu plastic, blikjes, kaugom etc. voor wat het is. Doekjes zijn nog moeilijk en je wil niet weten hoeveel (gebruikte) papieren zakdoekjes achteloos weggegooid worden. Maar ik heb hoop, ze worden niet allemaal meer opgepakt.

In het begin was elk nieuw weggetje een bron van stress. Daar liepen we dan in een rustig tempo doorheen. Kai kon dan op zijn gemak alles goed bekijken en in hem opnemen. Vanaf het moment dat hij dartelend het padje nam was het weer tijd om het uit te breiden. Zo bouwden we alles op. Niet in twaalf weken alles afwerken maar we doen het gewoon in twaalf maanden.

Ook loslopen was geen optie. Hij wilde graag de zekerheid hebben d.m.v. het lijntje. Hij kon alles in hem opnemen en geen zorgen maken dat hij mij kwijt zou raken. Probeerde ik dat dan uitte het zich dat in blaffen, Jip uitdagen, bijten, tegen mij opspringen etc. Deed ik hem weer aan de riem liep hij gezellig met me mee. Dan is de keuze snel gemaakt. Hij heeft een uitloopriem van 5 meter dus op zo’n manier liep hij min of meer toch een beetje los.

Vandaag had ik het gevoel dat we het wel weer eens konden proberen. Dus Jip los in de polder en zo ook Kai. En wat had hij het naar zijn zin. Elke molshoop werd goed bestudeert, Theo, de reiger wilde hij van dichtbij bekijken. Theo wilde dat niet dus al mopperend liep Theo weg. Maar doordat Kai er wat meer vaart achter zette ging Theo rennen. En doorgaan met mopperen natuurlijk.

Uiteindelijk koos Theo toch voor het variant vliegen. Kai had werkelijk het nakijken wat hij ook langdurig deed.

Hij hield mij voortdurend in de gaten en was het toch even heel erg interessant en moest iets toch even goed bekeken worden was 1 fluitje genoeg. Dan kwam hij met de haren in de nek, snuit vooruit snel naar me toe gegaloppeerd, SUPER!!

Door de wijk lopen is ook geen probleem meer en binnen vermaakt hij zich prima. Weinig blaffen, ja, als er een kat in de buurt is dan het wel heel leuk natuurlijk. Ze reageren er zo leuk op. Met gemak kunnen ze 3 uur alleen thuis zijn. En ook ’s avonds, alleen wil ik dan op tijd weer naar huis zodat ze nog wel een paar uurtjes uit de berging zijn voordat ze weer terug gaan. Ook alleen in de woonkamer gaat goed. Ga ik de trap op dan wacht hij bij de trap totdat ik weer beneden komt. ’t Is gewoon een schatje.

En dan binnenkort op vakantie. 10 uur in de auto, vreemd huisje in een vreemde omgeving. Maar…ook Abby. Zijn grote vriendin. En als het goed is sneeuw. We zullen het wel zien. Zoals hij nu is zal het allemaal wel goed gaan.