Afgelopen zondag was het de dag waar we allemaal erg naar uit keken. We gingen ons beertje Kai ophalen. Om half acht stonden we bij Inge en konden gelijk vertrekken. Om half tien waren we in Rillaar. We waren allemaal een beetje hyper. Binnen zat Kai ons al op te wachten. Hij zat alleen in het hoekje met een blik "heee, waar bleven jullie". Na een kop thee en de laatste handelingen gingen we op weg. Een ton voor het voer, kammen, borstels, shampoo, speeltjes, infomap, mayonaise (belgische, voor Lianne ;-) ) etc. En natuurlijk Kai. Onderweg kreeg Kai door dat dit niet helemaal goed was. Hij wilde weer naar zijn moeder, broers en zussen. Maar wij luisterden niet en reden gewoon door. Ik vond het wel heel zielig en ook naar, maar ja, dat hoort erbij.

Thuis is hij gaan liggen bij mijn voeten bij de bank en is het werk begonnen. Kai zindelijk maken en hem aan ons en de dieren laten wennen.

Waar ik ook enorm van geniet is de aandacht. Zo trots op m'n beertje. Het is gewoon leuk om buiten te lopen. Hij loopt heel stoer en doet alles wat Jip ook doet.

Jip was niet blij. Leuk hoor maar wanneer gaat hij weg. Hij zit zooo op mijn huid. Jeetje, ik kan niet eens even alleen piesen.

Maar het heeft ook voordelen. Als Kai zijn beloning krijgt, krijgt Jip ook. En we gaan vaak naar buiten. Allemaal nieuwe speeltjes, yeeh.

's Avonds werd het bedtijd, ik zag daar best tegenop. Hoe zal het gaan. Alles was klaar dus slapen maar..

Not

Kai ging eerst piepen, daarna huilen en vervolgens janken. Na een uur kon ik het niet meer aanhoren. Kussen en kleed mee naar beneden. Jip en Kai uit het berghok. Ik ben lekker op de bank gaan liggen, Jip op haar kussen en Kai op de grond bij de bank. Het was stil, dit was goed. De katten vonden het ook heel gezellig.

We konden nu allemaal lekker slapen. Eigenlijk had ik toen het meeste last van Saartje. Ze dacht natuurlijk dat nu ik toch beneden ben dat ik ook wel even de deur kon openen. En doordat ik dat niet deed begon ze zelf met het openen van de deur. Althans, een poging. Maar was wel heel vervelend. Maar twee plasjes en dat alleen op een kleedje.

Gisteren kregen we al wat meer ons nieuwe ritme te pakken. Kai slapen, Kai plassen, Kai eten, Kai plassen. En verschillende keren even een blokje om het huis. Met vier keer een beetje verder.

Lianne heeft afgelopen nacht bij de dieren geslapen. Nu meer voorbereidt. De klok stil, een plank voor het kattenluikje, de jaloezieën een stukje omhoog, dekmatras op de bank, de bench vlakbij de bank, de vaatwasser wat later aan, etc.

Ging weer goed, om half vier en half zeven even buiten voor een plasje en 1 ongelukje.

Vanmorgen naar de loper met de auto. Allebei achterin, was wel heel spannend voor Kai. Kai vond de garage erg indrukwekkend, ook de roltrap. Daarna het winkelcentrum. Wauw, wat een hoop benen en wat een hoop verschillende geluiden. Hij vond het allemaal wel heel erg veel. Ik weet nog van Jip dat ze dan ging zitten en kijken. Kai doet het op zijn manier, blaffen en joelen. We hadden al bekijks maar hierdoor nog veel meer. Halverwege zijn wij maar even gaan zitten om hem de kans te geven om dit allemaal op zich te nemen. Het was allemaal wel erg spannend.

Bij de Etos en Mooi binnen geweest. Achhhh, ohhh.

Op de terugweg maar besloten om buitenom te lopen. Dat kon hij beter hendelen. Minder prikkels. Dit moeten we dus wat vaker doen.

Hij was helemaal versleten. Vanmiddag alleen in en om het huis en vanavond een uurtje naar de verjaardag van Oma. Om half zeven, dan zijn er niet veel mensen en maar een uurtje, is genoeg.

Vannacht is het weer mijn beurt, ik ben benieuwd hoe het dan gaat.