Ik heb de ziekte van Hasimoto. Kan je oud mee worden.(0nder de knop Gezond en (on)wel staat een uitleg over Hasimoto) En als je er rekening mee houdt, valt er goed mee te leven.
Op één puntje na.
Doordat de schildklier langzaam werkt ben je erg snel moe maar ook…en nu komt het, gewichttoename. Komt iemand in de vakantie een kilootje aan door ander eten en wijntjes etc. dan is het bij mij zeer ruim een aantal kilo’s. Dat is ook niet makkelijk er weer af want ga ik weer “gewoon”doen dan blijft het op hetzelfde staan. Doe daar ook nog eens een sausje, genaamd overgang eroverheen en tata…mijn frustratie.
Mijn valkuil is dat ik het zo fijn vind om gewoon net als iedereen normaal te eten. Gewoon "gezellig". En als het goed met je gaat dan gooi je gauw dingen overboord ook al weet je best dat dat niet slim is.
En nu is het weer uit de hand gelopen. Zit ik fijn weer ipv maatje 36/38 op maat 42. Dus ga ik er weer voor. Geen suiker, dus geen snoepwerk. Matig met koolhydraten dus geen pasta’s etc. Ik weet uit ervaring dat je na het afkikken van zoetigheid etc. het gemakkelijker wordt. Wat alleen blijft is dat je een uitzondering bent. Dus met uit eten moet er het één of ander aangepast worden. Nadenken of het wel of niet kan.
Met het stoppen met roken kon ik dat van het ene op het andere moment. Gewoon…dit is mijn laatste. En was ook mijn laatste.
En dat moet ik eigenlijk ook met eten doen. Gewoon geen suiker en matig met koolhydraten. Net als met roken is er geen grijs gebied. Gewoon niet!!
Neemt niet weg dat het gewoon lastig is. Ook ik vind een boterham met hagelslag heerlijk. Wat dacht je van een bonbonblok, tompouche, lasagne etc.
Ik stap weer over op maaltijdsalade, roerbak, komkommer, kwark etc. Is ook heel erg lekker maar wij mensen zijn nu eenmaal gek op fout eten.
Je kent misschien helemaal niets met dit verhaal maar ik weet dat ik niet de enige ben. Heel veel mensen moeten eigenlijk op een andere manier eten om wat voor reden dan ook. En heel veel mensen zullen zich herkennen in mijn verhaal. Dat schept een band. Een vuist. Samen staan we sterk en kunnen we het.
Ik hoop dat ik in de toekomst weer gewoon in mijn oude kleren kan.