Na een heerlijke vakantie waar we enorm lui zijn geweest begon maandag weer onze werkweek. En lekker oppassen op ons kleinkind. Voor de vakantie had ik haar drie dagen. Was leuk maar ook een beetje veel want naast Lois had ik ook mijn werk en de voorbereidingen voor de vakantie. Daarbij was het ook best weer wennen om zo'n klein krummeltje weer in huis te hebben. Na 24 jaar ben je toch anders gaan leven. En dan bedoel ik met name de honden. Normaal ga ik met hun weg. Pak de riemen, trek de deur dicht. Loop naar de polder en loop daarna weer naar huis. Nu gaat Lois mee in de wandelwagen. De honden krijgen een riem om. Vervolgens ga ik met de honden naar buiten en zet ze even vast aan de deur van het berghok. Dan ga ik Lois halen. Honden worden weer losgemaakt en de toer kan beginnen. En echt, een hele toer.
De eerste keer gebruikte ik de lange uitloopriem. Fout!!! Kai liep links, ging naar rechts en vervolgens naar achteren. Jip begon rechts, hoe ze het voor elkaar kreeg maar ze ging onder de kinderwagen door om dan links naar voren te lopen. Kai ging weer naar links en Jip naar rechts. Met het gevolg dat de riemen langs en door de kinderwagen liep en mijn benen vast stonden. Zie daar maar weer uit te komen.
De volgende dag de gewone riemen. Kai links, Jip rechts.
Kai trekt want het kan hem niet snel genoeg gaan. Jip heeft niet zoveel haast, wil graag elk grassprietje even besnuffelen. Dus had ik een trek- en sleurhond. Neem daar dan ook de kinderwagen bij met zwenkwieltjes dan heb je de attractie compleet.
De derde dag ben ik maar alleen in het park geweest. Kortom....het was wel even wennen.
Afgelopen dinsdag mochten we weer. En dan nu toch echt weer naar de polder. Als ik er eenmaal ben is het geen punt meer, ze gaan dan los en kan ik heerlijk lopen. Maar ik moet er wel eerst naar toe.
Kai kort aan de riem en naast de kinderwagen. Dat was best krachttraining. Hij wilde zo graag lekker stevig doorlopen. Aan de andere kant Jip, 10 jaar oud en heeft niet zoveel haast meer. Als je rustig loop dan hou je het langer vol. Die moest dus een beetje aangemoedigd worden.
Dat is best vermoeiend lopen, zeker met warm vochtig weer. Het water liep van mijn rug.
Terug is nooit een probleem. Jip loopt nog steeds dezelfde tempo. Kai is moe en sjokt mee. En dat is fantastisch. gewoon de kinderwagen voort duwen en de honden naast de wagen mee lopen.
En dan nu vandaag. Super!!!! Ze weten nu dat ze veel ontzag moeten hebben voor dat ding met wielen want als je niet uitkijk rijdt het over je tenen. Het beste is gewoon ernaast lopen. Helemaal top. Zo heerlijk gewandeld.
En dan nu Lois versus slapen.
Duidelijk een kind van haar moeder. Slapen is zo 2015. Dat doe je toch niet. Weet je wat je allemaal mist in die tussentijd.
Vanmorgen met wat moeite lukte het me om haar onder zeil te krijgen...voor een half uurtje. En vanmiddag had ze hele andere plannen. Gewoon niet slapen.
Inge probeerde het als eerste maar moest toch echt terug naar haar werk. Nou joh, ga ik gewoon nu boodschappen halen, misschien valt ze dan ook wel in slaap en anders daarna. Niet hé!! Heerlijk naar iedereen lachen en hele verhalen vertellen op haar manier. Een brommer nadoen is ook erg leuk, maar niet slapen.
Thuis naar boven en geprobeerd of ze in mijn armen op ons bed wilde slapen. Was geweldig op Oma's bed. Op mijn buik, op mijn rug. Zitten, tijgeren, maar niet slapen.
Dan toch maar naar beneden. Lekker prakkie banaan met aardbeien en daarna heerlijk in de box gespeeld, dus niet slapen. Nog even een rondje met de honden was ook heel erg gezellig. Kijken naar de zwanen, naar mensen glimlachen en vooral wakker blijven.
Ondanks mijn verwoede pogingen om haar lekker te laten uitrusten en groeien was het wel een heerlijke dag. En toch....is het ook even heerlijk om morgen weer mijn eigen leventje te hebben. Dit is dus het mooie van Oma zijn. Volop genieten, lekker knuffelen en kroelen en daarna weer lekker met mama mee naar huis. Hier alles weer opruimen en weer ons eigen ding doen (lees..uitrusten).
