Wat een gepuzzel
Wij zijn dit jaar begonnen met een gezamenlijk project. Namelijk, puzzelen.
Met oudejaarsdag waren we even in de stad voor wat boodschapjes. Zo waren we ook even bij VenD. En zagen daar puzzels van Jan van Haasteren. En die vind ik altijd zo leuk...en lastig.
Zo hadden ze puzzels van 1000 stukjes, 1500 stukjes en van 2000!!! Tja, dan gaan wij natuurlijk voor de 2000.
Thuis aangekomen konden we haast niet wachten om te beginnen. En wij zijn Lianne en ik.
De puzzelplaat werd van zolder gehaald, tafel leeg gemaakt. De hond even goed uitgelaten in de polder, ver, heel ver van al het vuurwerk. Pot thee werd gezet en een doos bonbons met de thee binnen handbereik op tafel gezet.
En yes, we konden beginnen.
Als snel kwamen we er achter dat het wel heul veel is 2000 stukje. Maar er schuiven steeds meer mensen aan. Daardoor wordt het ook steeds gezelliger.
Ieder doet een eigen projectje van het geheel. Zo was ik bezig met de gele rubberboot, Lianne zocht van alle duikers de handen en hoofden. Tracey had zich helemaal gestort op de zijkanten etc. etc.
Het werkt echt verslavend want je kan het gewoon niet hebben dat je een bepaald stukje niet kan vinden en je ben helemaal blij als dan uiteindelijk dat ene stukje dan wel gevonden is. Die overigens dan al de hele tijd gewoon erbij had gelegen.
Ook de katten vinden het heeel gezellig en willen graag meehelpen. Floyd ligt dan bijvoorbeeld languit op de tafel vlakbij de doos met stukjes. Niets is leuker dan er stukjes uit hengelen. Broke heeft meer de voorkeur om midden op de plaat te liggen.
En 's nachts (dom,dom,dom van ons) hebben ze allemaal geprobeerd om het voor ons af te maken (breken). 's Ochtends eerst maar weer even door het huis gegaan om stukjes te zoeken. Het viel gelukkig mee.
Maar om dit niet nog eens te hebben moesten we wel wat bedenken. Nu hebben we de puzzel gewoon op de tafel met daarop een plaat. Daar bovenop een tafelkleed vast gezet met lijmklemmen. Dit gaat prima.
Oud en nieuw is overigens goed gegaan. De knallen vielen dit jaar gelukkig mee en Jip had bij Inge zoveel afleiding dat ze de kans niet kreeg om zich druk te maken over al het vuurwerk.
De rust is wedergekeerd en we gaan fris een nieuw jaar in met al heel wat leuke dingen in het vooruitzicht.