Elke dag loop ik wel een keertje langs de kinderboerderij met Anouk en Jip. Sinds een paar weken is er een moedervarken met biggetjes. Ze hebben een stal met een buitenverblijf. Ze kunnen heerlijk rondlopen en moeders kan haar kroost goed in de gaten houden. Er zijn geen kapers op de kust dus heerlijk veilig. Toen ik er vanmorgen langs liep kwam bij mij een geluksgevoel naar boven. Wat boft dit varken en haar kinderen. Ik weet niet hoe ze de herfst of winter doormaken. Het is zelfs de vraag of ze die wel meemaken. Maar nu hebben ze het geluk dat ze lekker bij mama kunnen scharrelen. Een leuk onbezonnen jeugd. Wat een geluk dat ze hier geboren zijn.

Gelijktijdig denk ik ook aan ons leven. Als ik de krant vanmorgen zag met alle ellende in het midden oosten. Dood, oorlog etc. dan ben ik toch heel erg blij dat ik hier geboren ben. Ja, we hebben een crisis en is het voor de een veel moeilijker als voor de ander. Het valt ook niet mee als je elk duppie wel drie, vier of vijf keer moet omdraaien. Ben ik me echt wel van bewust. Maar de meesten van ons hebben een dak boven ons hoofd, eten en geen angst van oorlogsdreigementen, bombardementen of gifgas. We kijken niet elke dag de dood in de ogen. Wij weten ook niet wat er boven ons hoofd hangt maar we kunnen hier er wel vanuit gaan dat we plannen kunnen maken voor de toekomst.

Wat een geluk dat we hier geboren zijn.