Je hebt wel eens van die dagen dat het vanaf het begin al niet zo vlotjes verloopt. Ik heb zo'n dag en ik hoop alleen de ochtend.

Vanmorgen begon het al met even snel aankleden, alles viel, ze liepen voor mijn voeten, Jip had alweer het voer van Kitty opgegeten etc.

Met lopen in de polder had Jip bij elk kruispunt het idee om maar niet verder te gaan. Er komt daar geen auto of brommer dus ze had dikke pech. Ze mocht het lekker zelf uitzoeken, ik liep gewoon door. Maar als ik uit het zicht was bleef ik toch maar wachten. Ze kwam dan wel uiteindelijk maar echt gezellig lopen is er niet bij. Ik heb wel heel veel mensen die voorbij kwamen lopen, joggen en fietsen een leuke ochtend gegeven. Is natuurlijk ook wel koddig. Een klein hondje die denkt dat zij het voor het zeggen heeft. Maar ik kon het niet helemaal waarderen.

En het was warm, veel te warm voor mijn jas. Je hoort mij niet klagen maar ik had makkelijk zonder jas weg kunnen gaan. Het water liep van mijn rug. Nu had ik mijn jas ook natuurlijk uit kunnen doen maar dan loop je weer met een jas te zeulen. Tja, dilemma,dilemma.

Daarna naar de markt en winkelcentrum.  Met het weggaan viel in het berghok van alles om natuurlijk. Fiets, plank, parasol enzovoort.

Eerst maar naar de apotheek, had ik dat maar gehad. Doordat ik sinds een jaar elke dag medicijnen moet slikken zijn we naar een apotheek gegaan dichter bij huis. We moesten een formulier invullen van wel drie kantjes met allerlei gegevens. Oa. ook de vorige apotheek, dokter, tandarts enz.

In mijn naïviteit dacht ik dat het in deze tijd dan ook hiermee klaar was. Maar nee, niks vermoedend loop ik naar binnen en gaf ik door dat ik mijn medicijnen op kwam halen.  

Ze hadden geen recept van de dokter ontvangen. Een beetje snibbig ging de assistente erachteraan. Ik nog een beetje kleintje zeggen dat ik er ook niets aan kon doen. Later had ik zoiets van ja, regel lekker je ding.

Wat bleek, de doktersassistente had het naar de oude apotheek gestuurd en daar stond het op mij te wachten.  Het blijkt dus dat je en een formulier in moet vullen, dokter, tandarts, ziekenhuis etc, zelf daarvan op de hoogte moet stellen. Lang leven de computer.

Wat een klinkklare onzin. Ze weten alles van je, veel meer dan dat wij maar durven denken en dit....is zoooo jaren 70.

Bij de bank deed het pingebeuren het niet, voor niets naar de andere kant gelopen. Zucht.

Maar.. ik ben nu weer thuis en ik kom voorlopig niet meer buiten. Lekker op mijn kamer aan het werk. Ik heb wel mijn verwachtingen voor vandaag een beetje bijgeschaaft.

Zo, ik heb mijn portie ergernis weer even gedeelt.