Ik moet wat van mijn hart.

Door omstandigheden ben ik zo’n iemand met 13 ambachten. Dit was niet mijn keuze maar het ging zo. Na 19 jaar ben ik door omstandigheden gestopt met mijn vak activiteitenbegeleiding. Met het stoppen begon een lange weg met het ontdekken hoe nu verder. Ik begon met het geven van workshops. Leuk, maar toch niet wat ik er van had gedacht. Daarna in de leer gegaan om een heel oude ambacht onder de knie te krijgen. Glas in lood en Tiffany. Dit was mijn passie, het was zo heerlijk om met allerlei gekleurde glas een schilderij te maken. Ik ging er helemaal in op, vergat tijd en omgeving. Genoot van de aandacht op braderieën. En de waardering. Wat ik niet leuk vond was dat heel veel mensen het niet als werk zagen maar een leuke hobby. “fijn hoor, dat je ook een invulling hebt op de dag”.

Het werk was zwaar, lichamelijk dan. Om mijn kraampje vol te hebben was het voor die tijd best aanpoten. En als het dan ook leuk verkoopt dan is dat geweldig. Daarna had ik tijd nodig om er weer van bij te komen. Alleen werd die tijd steeds langer waardoor ik steeds meer tegen op zag om weer een kraam vol te krijgen. Dan komt er een moment dat je weer tot een besluit moet komen. Dat is best zwaar omdat ik het niet wilde maar niet anders meer kon. Het vroeg te veel van mijn lijf.

Spullen gingen naar de zolder, kamer werd opgeknapt. En een nieuwe tijdperk brak aan. Ik dook weer in de boeken en volgde mijn hart. Na twee jaar was ik een paar diploma’s rijker en enorm veel zin om alles wat ik geleerd had te gebruiken in praktijk. In het begin stond de wind ook de goed kant op en kreeg ik bevestigingen dat dit het was wat ik wilde. Maar opeens draaide de wind en werd het stil. Ik ging enorm aan mijzelf twijfelen maar heb dat ook snel naar het land der fabelen gestuurd.

Maar wachten zit er bij mij niet in dus op zoek naar iets ernaast. En dan komt toch de kunstenares weer naar boven. Op de vliering weer de haak en breinaalden en bolletjes wol naar beneden gehaald en begonnen met slofjes voor mijn aankomend kleinkind. Dat smaakte naar meer. En in mijn hoofd explodeerde een bom aan ideeën. Ik vind het zo heerlijk om te creëren. In mijn hoofd ontstaat een idee en die moet eruit. Weer vergeet ik alles en iedereen en ben druk bezig met maken. Heerlijk.

Ja, was een hobby! Is nu uitgegroeid tot werk. Hoe fijn is het dat  je mag doen waar je goed in ben en ook heel erg gelukkig maakt. Deze combinatie is perfect. Twee dingen waar ik in uitblink mag ik doen, healing en kunst.

Ik hoop dat mensen nu stoppen met het onderwaarderen.

Dus graag geen opmerkingen meer met, goh, daar zou ik geen tijd voor hebben hoor! Of Lijkt me heerlijk, een dag haken. Dat kan ik niet want ik heb een drukke baan. Fijn hoor, dat je een leuke hobby hebt. Zo kan ik er nog heel wat opschrijven. Ik weet dat mensen het niet zeggen om mij te kwetsen maar met zulke opmerkingen val ik stil en doet veel zeer.  Het is mijn werk. Niet mijn eerste keuze maar door schande en schade ontstaan. Het moest zo gaan. Ik heb twee banen en heb het best druk, op mijn tempo en wat ik aankan.