Even een update over onze feestvierende nachtbrakers.

Saartje en Muisje zijn helemaal gelukkig met hun gewonnen vrijheid. Ze lopen wat af. En wij? Slapen 's nachts heerlijk.

Het was wel even heel spannend wat de witte katten zouden doen maar ze hebben het niet door!!!! Ze zijn nog nooit door het luikje geweest en als ze het probeerden dan was hij dicht, dat is hun hele leven al zo. Het is wel dat juist Floyd het erg interessant vindt. Zo zijn ze binnen en zo zijn ze buiten. Hij snapt er helemaal niets van. Hij ligt dan ook vaak op de hoek van de bank en als 1 van de 2 binnen komt kijkt hij zeer geïnteresseerd. Maar tot nu toe is het kwartje nog niet gevallen.

Broke heeft het niet eens door, gaat gewoon verder met haar leventje.

Kai vindt het ook zeer wonderlijk. Zo rent hij naar ze toe en zo zijn ze weg. Tegenwoordig steekt hij zijn kop door het luikje en kijkt naar buiten. Verder zal het uiteraard ook niet worden. Als Jip dan wel naar buiten floept dan rent hij er naar toe en steekt zijn kop weer naar buiten. Te brede schouders hè!

Met Kai gaat het goed. Hij zit nu beter in zijn velletje. Het is duidelijk dat het mannetje niet veel veranderingen aan kan. Gisteren een klein stukje van het pad afgegaan. Ging prima. Al was hij wel even van slag toen er een andere hond kwam. Hij vond het leuk maar ook eng. Als we dan verder gaan hapt hij in mijn spijkerbroek met helaas ook mijn kuit. En dat is met die venijnige tanden niet lekker. Maar als ik hem dan afleid is het al weer even snel over en loopt hij weer rustig naast me. Ach, als je weet waardoor het komt en dat het ook snel weer te corrigeren valt is het niet erg.

Van de week zijn we nog even naar een winkelstraat geweest waar ook de dierenarts aan zit. De vorige keer kon hij alleen maar blaffen en dat was nu haast niet meer zo. Wel bij de dierenarts maar op het laatst. Hij weegt nu 11.50 kilo. Hebt zijn ontwormingspil alweer gekregen. En op de terugweg mocht hij wat uitzoeken bij de dierenwinkel. Hij was wel heel erg blij dat hij weer in de auto mocht. Lekker veilig.

In de auto kan hij trouwens nu zitten gewoon naar buiten kijken. En dat doet hij dus ook graag maar als het wat langer duurt gaat hij er toch bij liggen. Lief mannetje.

Jip gaat het steeds meer normaal vinden en vind het verschrikkelijk als ik alleen met Kai weggaat. Ik denk dan met mijn mensenverstand dat ze het wel even lekker zou vinden zonder de pup maar ze piept en jankt zachtjes. Dit weet ik nu omdat Peter een paar dagen ziek op bed hebt gelegen. Jip gaat nu dus telkens mee of er moet nog iemand in huis zijn.