In een huis met allergieën kunnen de dieren niet achterblijven. Zo ook Jip. Toen wij net in ons huis kwamen wonen liep ik met de honden naar het uitlaatveldje hier in het park. Daar kwam ook een vrouw met een Golden Retriever die helemaal kaal geschoren was. De reden was dat hij allergisch was van stilstaand water. Nu kon ze hem snel afspoelen en droog maken.

Wij waren op dat moment aan het uitzoeken waar Jip allergisch voor kon zijn. En nu ik van haar hoorde waar haar hond last van had ging bij mij een lichtje branden.

In overleg met de dierenarts kreeg Jip medicatie tegen de jeuk en allergie. Paardenmiddel maar ze had geen jeuk meer en sliep daardoor weer.

En.... uit het water zien te houden.

Het ging nu stukken beter maar het was ook erg lastig aangezien Jip een waterrat  is.

Dus kwam het wel eens voor dat ze toch het water in ging. Ze viel erin of vergiste zich in kroos of water etc.

Hartje zomer blijft Jip dus ook aan de riem en gaan we vaker naar zee. Want daar kan ze wel tegen.

Gisteren liep ik met mijn overbuurvrouw en haar hondje Nola door de polder. Nola wilde wat water drinken uit de sloot. Niets aan de hand, heeft ze al vaker gedaan. Maar opeens zag ik haar staartje niet meer. Ze was erin gegleden. Met dat ik dat zeg springt reddende engel Jip bovenop het kroost en zakt dus midden in de sloot het water in. En kwam aan de andere kant zwart het water weer uit.

Ondertussen was Nola al zelf weer naar de kant gezwommen en eruit geklommen.

Ik schoot toch wel in de paniekstand al bleef ik wel koelbloedig. Tenslotte heeft niemand aan een gestreste kip. Maar ik wilde dus wel gelijk naar huis.

Thuis aangekomen direct in bad en geshampood. En dan is het wachten.

Maar haar huid werd niet rood en warm (heet) en ze ging niet krabbelen. En zo was het ook vanmorgen.

Ik krijg nu toch wel een stille hoop dat ze er misschien er overheen is gegroeid.

Nu laat ik haar niet zwemmen maar als er een ongelukje gebeurd hoef ik niet gelijk meer te stressen.