Afgelopen zaterdag kreeg ik een mailtje van de eigenaren van Miko.

Door omstandigheden konden ze niet meer voor haar zorgen en vroegen aan mij of ik een oplossing had. In eerste instantie natuurlijk niet en wist ik niet wat ik hiermee aan moest. Het idee dat een kleintje van Muisje naar het asiel moest vond ik verschrikkelijk en dat wilde ik koste wat het kost tegen houden. Toen de oplossingen die ik aandroeg geen optie waren heb ik een oproep gedaan op facebook. Het was hartverwarmend om mee te maken dat veel mensen meeleefden en mijn berichtje deelden.

Lianne is al van het begin af aan helemaal gek op Miko en kon het niet verdragen dat haar Mikootje naar het asiel zou gaan.

Mijn hart is groot genoeg maar nog een kat bij ons is echt geen optie aangezien ze al anderhalf jaar weg is en het voor haar en de vijf anderen heel veel onrust zal geven. En dan heb ik het nog niet over de honden. Maar aan de andere kant heb ik voor Inge toen ook een uitzondering gemaakt en mochten Faye en Moortje ook tijdelijk bij ons wonen.

Onze schoonzoon Bas kwam met de oplossing (die lieverd). Miko kan bij hun. En als Lianne samen met Erik een eigen huisje hebben gaat Miko met hun mee. De kosten voor Miko zijn voor Lianne en ze kan altijd langskomen om haar te knuffelen.

Lianne helemaal in de gloria. Dus de eigenaren opgebeld dat we een oplossing hebben en dat we ze gelijk komen halen aangezien ze dan een heel weekend hebben om alles in de gaten te houden. Het weer was best dramatisch, hele grote plassen op de weg, strepen waren haast niet te zien dus was ik erg blij dat we weer in Vlaardingen reden.

Die avond zouden Inge en Bas bij ons eten omdat we daarna naar een kroeg zouden gaan maar dit werd even aangepast. Eerst zijn we langs ons huis gegaan om Peter en het eten op te halen en daarna door naar het huis van Inge en Bas.

Bij binnenkomst hebben we Miko in de huiskamer gezet en uit de box gehaald. Moortje en Faye waren erg nieuwsgierig en kwamen kijken, dat werd niet geaccepteerd. Miko begon te grommen en te blazen. Daardoor namen de andere katten een besluit. Faye vond haar gelijk niet meer interessant en ging onder de tafel zitten en Moortje ging een metertje van haar afzitten en kijken.

Voor Miko werd de badkamer even aangepast, spulletjes werden even in een doos ergens anders gezet. De kattenbak en haar favoriete slaapmandje "muis" werd er ook bijgelegd. En natuurlijk eten en drinken. Ze was heel erg gestrest maar dat is ook heel normaal. Uit je vertrouwde omgeving, een autoreis, in een huis met vreemde geluiden en luchtjes en opeens weer oog in oog staan met je broer (die wel heel erg op jou lijkt) en zus. Tja, dat heeft tijd nodig.

En dat is het mooie van dieren. Ze handelen zoals ze moeten handelen. Met daarbij dat Moortje en Faye super relaxte katten zijn. Ze zien haar niet als indringer waardoor er geen catfight was.

De nacht is goed gegaan, ze hebben haar 's ochtends even horen krabbelen aan de deur en een klein miauwtje. Toen ze weer stil was mocht ze eruit en was ze ook al weer wat rustiger en ging ze op onderzoek uit. Faye loopt langs haar en gunt haar geen blik. Met een houding van "oké, dus jij woont nu ook hier maar denk maar niet dat je hier veel te zeggen hebt". Moortje vind haar leuk en ging weer verder waar hij gisteravond mee was gestopt, kijken.

We zijn nu een paar dagen verder en het gaat goed. Miko loopt door het hele huis. Zit vaak in de vensterbank, is niet zo handig dus springt ze er wel eens naast of heeft ze het niet goed ingeschat. Gisteren was Bas Miko en Moortje kwijt en na enige speurwerk vond hij ze samen bovenop de cv-ketel. Waarschijnlijk uitgevonden door Miko en dacht Moortje "wat jij kan kan ik ook". 's Nachts gaat het prima, ze horen haar niet. En overdag is ze vaak te vinden bij Moortje. Komende nacht gaan ze alle drie in de kattenkamer en is bij Inge ook weer wat meer rust aangezien ze nu twee plekken hebt om bij te houden.

En Lianne.....zielsblij met haar Mikootje.