Voor Kai is het elke dag weer even spannend. Maar je merkt wel aan hem dat hij gebeurtenissen gaat herkennen. Zo wilde hij vorige week opeens niet meer over een brug. En als ik wandel dan kom ik nogal eens een brug tegen. Met afleiden en gewoon doen gaat hij er nu weer ongemerkt overheen. De winkels worden ook steeds gewoner. Hij blaft en keft nu niet zoveel meer.

Gisteren kwam er weer een bus voorbij dus samen even ernaar gekeken. Maar dit keer stopte de bus omdat er iemand uit moest. En ook de chauffeur stapte uit omdat hij wat in de brievenbus deed. Dat gaf mij even de aanleiding om aan hem te vragen of we een stukje mee mochten. De bus was helemaal leeg dus konden we nu geen overlast bezorgen.

En dat mocht uiteraard. Jip zat al binnen en Kai had daar zo zijn bedenken over. Maar ja, als Jip daar binnen zit zal het wel goed zijn. Met wat hulp was ook Kai binnen en ik ook natuurlijk. Gezellig met de chauffeur gepraat en bij de volgende halte er weer uit. Ging boven verwachting. Niet helemaal geluidloos maar ook niet verschrikkelijk blaffen. Ik ben trots op hem.

Vandaag liep ik met behoorlijk wat wind (storm) buiten in Midden Delfland. Of dat nog niet genoeg was kregen we (bofkonten) ook nog een wolkbreuk met hagel en dikke regendruppels. En net bij een open stuk. De honden liepen met ogen tot spleetjes. En ik voelde het water van mijn regenjas op mijn broek in mijn laarzen lopen. Kai vond het allemaal wel heel spannend. Een nieuwe weg voor hem en zoveel water. Ik deed hem maar even aan de riem en dat gaf hem weer wat meer zekerheid. Hij hoefde zich geen zorgen te maken dat hij ook nog eens mij kwijt zou raken. Toen we thuis kwamen was hij moe en ging lekker op zijn plekkie liggen.

Ik ben ongelofelijk trots op hem. 's Nachts droog en overdag niet meer in de woonkamer. De ongelukjes die er nog wel eens zijn is op de krant in de berging. Blaffen in huis wordt gelukkig minder. Alleen met spelen met Jip, dan wil het nog wel eens gebeuren. Tenslotte moet je wel duidelijk kunnen maken dat je aan het uitdagen bent. Hij sloopt (tot nu toe) niets. Kan al anderhalf uur alleen zijn (met Jip). Vindt het heerlijk om lekker bij me te liggen. Spelen met de honden hier in de buurt is helemaal het einde. Hij is niet onderdanig of dominant, gewoon onbevangen. Al is hij wel zwaar onder de indruk als hij door een hond op zijn plek gezet wordt.

Kortom, hij is nu vier en een halve week hier en het is al zo gewoon dat hij er is.