We zijn al weer haast twee weken verder met Kai en naast dat het heel leuk is en hij heel erg lief is vind ik het ook zwaar. De gebroken nachten nekt me. Het is niet erg om Kai om 3 uur even te laten plassen maar het zijn de katten die dan rebelleren. En met name Saartje. Miauwen, tikkertje spelen en de deuren proberen open te maken. Door de herrie wil en kan Kai niet meer slapen en wil gezellig meedoen. Met het gevolg dat we wel hele korte nachten maken.

Dus maar besloten om dan maar een plasje opruimen in het berghok en gewoon lekker doorslapen. En dit werkt. Kai wordt om half zeven wakker. Er ligt dan idd een plasje, meestal op de krant. En ik vermoed dat dat is omdat we niet ala-minuut beneden en buiten zijn. Dat nemen we dan maar voor lief, gaat ook vanzelf over.

Verder heb ik nu ook oordoppen in, is gewoon psychisch. Het geeft rust, ik kan nu gewoonweg niet alles meer horen dus geeft dat ook weer rust.

Al met al is het dus duidelijk dat ik niet tegen dit soort dingen kan. Ik kan me dan zo druk maken of alles wel goed gaat. Dat niemand last van ons heeft. Gaat zo maar door. Het nekt me en dat gaat door vermoeidheid, neem daar nog even fybromialgie bij en mijn schildklier. Dan is het compleet. Tuurlijk gaat dit allemaal over, weet ik ook. Dat is in het verleden ook gelukt, maar als je er middenin zit is dat toch erg lastig. Ik ben zo blij met mijn vrije maand. Ik ben wel bezig met mijn opleiding maar alleen als het ook mogelijk is, als het zo uitkomt.

Maar...Kai doet over het algemeen zijn plasjes en poepjes lekker buiten. Het bijten wordt al een stuk minder. Hij weet wat plaats is en zit, lig en poot. Overdag blijft hij samen met Jip eventjes in het berghok. Wil ik langzaam opbouwen zodat ik even van huis weg kan gaan voor bijvoorbeeld een boodschapje. En voor mijzelf even een rustpuntje.

Verder is het een schattenbout en een echte kroelbeertje. En hij is graag bij me. Ligt graag in de bijkeuken op de koude tegels. Weegt al 7 kilo dus heeft alle dieren al ingehaald.

Jip heeft het wel een beetje zwaar. Jip is geen hond die dominant gedrag vertoond. Zit gewoon niet in haar. En dat merk ik nu al. Ze moet de hele tijd opletten anders gaat Kai met haar eten vandoor. Een speeltje wordt geprobeerd van haar af gepakt te worden. Het lukt haar aardig om het speeltje bij haar te houden mede doordat ze op de bank mag, dat zet haar hoger. Maar vanmorgen lag ze in haar mandje, Kai kreeg het voor elkaar om een stukje van haar speeltje in zijn bek te krijgen. Jip moet dan alle kracht in het spel zetten om niet haar speeltje kwijt te raken. Met het gevolg dat Kai haar met mand en al meetrekt. Maar gelukkig heeft Jip hele sterke tanden en heeft ze al heel wat spierkracht in haar bek opgebouwd.

Bij Anouk was dit niet gebeurt, die straalde dominantie uit en maakte korte mette met dit soort dingen. Het gebeurde gewoonweg niet. Wat ook niet altijd erg handig was. Jip is (te) lief en het zal haar een worst wezen. 't Is gewoon een schatje.