Het kan toch raar lopen, je leven. Zo ben je heerlijk buiten aan het spelen met andere honden. Hier en daar een correctie aan je medebewoners (Jip en de katten wel te verstaan). Je eten op vaste tijden en altijd drinken tot je beschikking. Een heerlijk kleedje op de bank vlakbij mijn vrouwtje. En dan opeens voel je niet zo lekker en binnen een paar uur zie je de hele wereld als een doedelzak. Je kan niet meer op je poten staan, krijgt ook niet meer mijn kop recht en mijn ogen.....ze gaan maar heen en weer en op en neer. Maakt mij nog misselijker waardoor ik alles onder spuug. En dan opeens is het helemaal weg. Je hoort in de verte je vrouwtje paniekerig je roepen maar je kan niet meer reageren. Je wilt opstaan maar dat gaat niet meer. Alles wordt zwart....

Gisteravond moest Anouk na het eten overgeven. nou is dat niets vreemds want dat heeft ze wel vaker. We hebben de kots opgeruimd en haar lekker in haar mandje gelegd. Lekker rustig in het berghok waar ze dan graag ligt, geen opdringerige Jip en geen uitdagende katten. Toen Peter na een tijdje ging kijken zag hij gelijk dat er iets helemaal niet klopte. Heel het berghok lag vol kots en ook in het mandje en Anouk zat er middenin. Kon niet meer lopen en staan ging lastig. Ze had de neiging om om te vallen. Haar koppie trok naar links en haae ogen schoten heen en weer en op en neer. En...we konden geen contact met haar krijgen. Ik heb haar opgepakt en meegenomen naar de kamer. Ze voelde koud aan en deed niets alleen tegen mij aan liggen.

Lianne heeft voor ons de dierenarts gebeld en Peter is het berghok in gegaan om kots op te ruimen. Om 23.00 uur konden we terecht in Spaland in Schiedam. Daar werd al snel duidelijk dat het om een hersenbloeding ging. Twee injecties gekregen. 1 tegen de misselijkheid en 1 tegen de zwelling en eventuele ontsteking. Binnen 24 uur moet er wel wat verbetering optreden. Ze moet het verder zelf doen met rust en regelmaat. De volgende dag weer naar onze eigen dierenarts om het verder te bespreken.

s' Nachts heeft ze met haar mandje naast mijn bed geslapen zodat ik regelmatig kon kijken of het allemaal goed ging. Daardoor heb ik niet zoveel geslapen maar was heel erg blij dat ze de nacht levend is doorgekomen.

Vandaag ging het van lief en lee steeds beter met haar. Ze heeft wat gegeten en gedronken. Ogen staan weer wat helderder en ze reageert weer op mij. Staartje gaat weer heen en weer .

Om drie uur naar de dierenarts geweest en ze is erg hoopvol. Er zit duidelijk een steigende lijn in. Weer een injectie tegen de zwelling gekregen en binnen 24 uur moet er weer meer verbetering plaats vinden. Als het nodig is morgen nog een prikkie maar als ze weer kan lopen etc. hoeft dat ook weer niet. Even aankijken.

Ik ben zo opgelucht. Ik weet wel dat het er een keertje aan zit te komen dat het niet meer goed gaat maar het mag voor mij nog wel eventjes duren.

----<****>----