Hoe komt het toch dat mijn fantasie zo op hol slaat als ik in de natuur loop. Komt dat door Andre van Duin met zijn programma's met pratende dieren of Walt Disney?

Van de week liep ik in de polder en zag ik een haas op de weg liggen die de banden van een auto iets te dichtbij heeft bekeken. Beestje lag helemaal in zijn of haar bloed. En leefde (uiteraard en gelukkig) niet meer. Ik had de dag ervoor twee hazen vrolijk in de weide zien rennen. Prachtig weer, lekker zonnetje en heerlijk dollen. Prachtig om te zien. De volgende dag zag ik dus 1 haas op de weg.

Mijn gedachte slaat dan op hol. Ik zie dan voor me dat moeder de hazenvrouw met een mooi schortje in de deuropening staat te wachten. De peentjes staan al op het vuur. De kinderen zitten binnen al te jengelen en willen aandacht en eten. Moeder wordt wel een beetje zenuwachtig en vraagt zich af waar hij nou blijft. Hij zou alleen maar even een eindje omlopen voor het eten.

Vader komt niet meer thuis.

Ik word dan altijd een beetje weemoedig.

De volgende dag zag ik wel drie/ vier hazen rennen in de weide. Gelukkig.....misschien dan toch niet de vader.

Slaat natuurlijk helemaal nergens op.