En dat was best een zoektocht en nergens hadden wij voor hem een handleiding. Ja, ervaring van onze andere honden maar dat kon ik niet echt gebruiken. Kai was Kai

Jack russel teriers zijn voor niks en niemand bang. Een grote stoere hond in een klein jasje. Kai was een onzekere grote hond die heel graag wel in een klein jasje wilde.

Lag Jip op schoot, wilde Kai er ook wel graag bij. Toen hij zo klein was gaf dat geen probleem maar tja, dat gaat nu echt niet meer.

Als het een beetje eng was of onbekend dan sprak hij daarover. Op een luide manier.

Mensen gaven mij adviezen of gaf even tussen neus en lippen door dat we het anders moesten aanpakken. Heel vervelend vond ik dat want ik had het gevoel dat ik voortdurend voor hem  moest opkomen. Maar..ik luisterde en zei tot slot dat een Samojeed niet te vergelijken is met een ander ras.

Maar van lief en leed had ik precies door waarom Kai deed wat hij deed. En ik ging hem beschermen door dingen te doen waar Kai helemaal blij van werd en dingen te laten waarvan mensen vonden dat ik dat moest doen. Dat gaf aan beide zijde een hoop rust.

Anouk was met 1 jaar een volwassen hond, luisterde goed en deed alles voor me, behalve als er gejaagd kon worden en voor katten maakte ze ook graag een uitzondering. Jip is pas een beetje volwassen geworden met een jaartje of 8. Vanaf het moment dat Kai in ons leven kwam. Naast het gek doen had ze ook een taak, hoger in rang zijn. Deze rol heeft ze nog steeds en staat haar mannetje (vrouwtje). Kai heeft er twee jaar over gedaan om een klein beetje volwassen te worden. Hij luistert perfect en doet dingen precies hetzelfde als dat Jip doet alleen is het gevolg ietsjes anders. Jip springt tegen je op, mag niet, maar komt tot je knie. Kai doet hetzelfde in zijn enthousiasme maar komt tot je schouders. Kai doet hetzelfde spelletje als Jip maar vergeet even dat hij iets groter is waardoor kleine hondjes een iets lompe vriend hebben met spelen. Iedereen wordt blij begroet, hij wil we in je kruipen zo blij om een bekende te zien. Kinderen....o, hij vindt ze zo geweldig. Heel voorzichtig snuffelt hij wat waardoor kinderen gaan lachen, dan is hij helemaal blij. Het is alleen soms jammer dat hij opeens gaat meepraten waardoor kinderen kunnen schrikken. Hij is haast voor elke hond een gentleman, haast....soms kan hij een hond niet uitstaan. Heb ik ook wel eens last van. Loop ik door. Doen Kai en ik dan ook. Geen confrontatie maar gewoon verder.

Twee jaar alweer. Geen dag is hetzelfde met hem. Of hij komt zwart thuis. Of iemand heeft hem ongevraagd een brokje gegeven waardoor we de volgende dag het resultaat zien. Hij schoffelt uit liefde de hele tuin. Geeft met veel plezier voetmassage, kroelt graag. Vindt autorijden helemaal het einde, kroelt met de zwarte kat bij ons voor de deur, egeltjes zijn ook leuk. Zingt mee met de sirenes, heeft overal vrienden, heeft de voorkeur om in greppels te lopen, als hij het kon zou hij in de auto naar iedereen zwaaien, enz, enz.

Er zijn momenten geweest waarbij ik dacht “waar ben ik aan begonnen”. Maar echt, voor geen goud zou ik hem kwijt willen. Het is echt dat hij is zoals hij eruit ziet. Een enorme goedzak met een zeer hoog kroelgehalte.

Mijn Beertje, mijn Kai.