Onze overbuurvrouw heeft een puppy, Nola.

Afgelopen maandag zou ze met haar dochter naar Noordwoud (nog nooit van gehoord) gaan om hun puppy op te halen. Maar overbuurvrouw had het noro-virus te pakken. En dat kan je niet gebruiken als je anderhalf uur in de auto moet zitten. Dus kwam de vraag naar mij toe of ik mee wilde. Nou, daar hoefde ik niet lang over na te denken. De studieboeken gingen dicht, die zie ik de volgende dag wel weer.

Wij naar Noord-Holland. Ik ben door plaatsen gegaan waar ik het bestaan niet wist. Erg leuk en wat een bloemenpracht al in begin maart.

Het was een nest met vijf puppy's, drie blonde en twee donkere cairn-terriers. Moeder is ook blond en de vader donker.

Nola was de rustigste van het stel en vond het heerlijk om lekker tegen je aan te kruipen.

Op de terugweg heeft ze heerlijk naar buiten gekeken en wilde niets missen. Wel overgegeven maar ik weet dat Anouk en Jip dat ook hadden gedaan.

Nu zijn we al een paar dagen verder, ze slaapt de hele nacht door. Vind alles ongelofelijk  interessant. Zeer leergierig en ontdeugend. Soms een ongelukje in huis maar verder doet ze haar plas en poep gewoon buiten.

Doordat de overbuurvrouw niet fit is neem ik ze elke dag even mee. Zo zijn Jip, Nola, Inge en ik met de bus weggeweest, hebben een stuk door het winkelcentrum gelopen. Zijn Peter, Nola, Jip en ik naar de broekpolder geweest. Met de auto. En zo maken we telkens weer een nieuw avontuur.

Het is zo leuk om dit met Jip mee te maken. Ze ontpopt zich als een echte leider. Ze heeft het best zwaar met al die nieuwe honden om haar heen. Maar ze vind het ook heel erg leuk en is gelijk een stuk alerter.

Ik zelf kan nu haast niet wachten om zelf weer zo'n kleintje in huis te hebben. Maar met Nola wordt het wachten wel een stuk makkelijker.