Kai is alweer 16 weken oud, wat vliegt de tijd. En wat wordt hij al weer groot. Hij gaat steeds beter begrijpen wat we wel leuk vinden en wat niet.

Het is een gevoelig mannetje wat niet goed weet hoe hij met alle indrukken moet omgaan. Wordt het hem te veel dan gaat hij in onze broekspijpen hangen. Met een beetje afleiden is het ook weer over maar ik was het vorige week echt wel een beetje zat.

Totdat ik hem eens goed observeerde en tot de ontdekking kwam dat hij het alleen doet als hij de situatie niet aan kan of als we weer in rustiger vaarwater zitten. Dit heeft mij doen besluiten om alles wat rustiger met hem te doen. Dus niet op verschillende "nieuwe"plekken te lopen maar vertrouwde paden. Allemaal herkenbaar en veilig.

En dit gaan we langzaam opbouwen. Dit doen we nu een week en het gaat fantastisch. 's Ochtends een grote ronde door het park, langs de kinderboerderij en als het mee zit nog even spelen met andere honden op het speelveldje.

Bij thuiskomst gaan ze samen op hun plek in de berging, zie het als een ruime bench. Daar zijn ook geen prikkels dus kan hij lekker slapen.

Na een tijdje mogen ze weer in de kamer. Om een uur of twaalf loop ik een klein rondje met alleen Kai. Plasje, poepje en klaar.

s' Middags gaan we naar het speelveld als er nog meer honden zijn. Daar hebben dan nu ook een speciale app voor zodat we weten wie er zijn. Erg handig. En dat vind Kai helemaal geweldig. Soms zijn er wel 8 honden. Het is ook vermakelijk om naar te kijken.

Zie twee jongens voor je van ongeveer 20 jaar en dan Kai erbij van een jaar of vijf. En huizenhoog naar hun opkijken. Hij vindt alles zo stoer wat de anderen doen. Soms bemoeit hij zich iets te veel of daagt hij ze teveel uit. Dan wordt hij vriendelijk maar ook duidelijk weer op zijn plaats gezet. Dan gaat hij een metertje ervan af zitten en commentaar geven.

Er komen daar allerlei soorten honden, grote, kleine, oudere, jong volwassenen, en puppy's. En iedereen doet op zijn/ haar manier mee.

Jip daar in tegen vindt het ook fantastisch maar speelt alleen. Met een stok, uiteraard. En dat is voor mij ook prettig, ieder baasje gooit wel eens de stok.

Daarna gaan we weer naar huis. Ik zie snel aan Kai dat hij moe wordt. Hij gaat dan bij me zitten of liggen. Is het speelkwartier van soms wel een uur voorbij. Thuis kruipt hij lekker op zijn plekje om bij te komen.

Hij is nu een relaxte hond. Ik merk gauw genoeg als we weer een volgende stap kunnen doen.