Ik ben zo trots op mijzelluf.

Met vriendin zou ik in het zwembad iets sportiefs doen. Ik wilde graag auquarobic doen maar dat kan vriendin  niet aangezien zij niet zonder schoenen kan staan, ook niet in water. Dus moet het iets zijn waar je als een dobber in het water zit. Banen zwemmen vind ik zooooo saai dus werd het aquajogging. Dat is in het doelgroepenbad en die is een stuk warmer dan het wedstrijdbad want dat is voor mij weer een vereiste. 

Wat blijk nu, ze zijn ook in het zwembad aan het bezuinigen dus is het water koud. En dat zie ik niet zitten. Als het weer wat droger weer is ga ik nu met zus aquarobicen en met vriendin ga ik nu wat anders doen. Wat weet ik nog niet. Maaarrrrr..... nu is dat nog allemaal een beetje lastig. En ondertussen heb ik het gevoel dat ik een beetje opgaat in het meubilair in huis.  In onze vakantie kreeg ik het geweldige idee om weer te gaan rolschaatsen. Ik had het helemaal uit bedacht. Lopend met de rolschaatsen in mijn rugtas naar de polder. Op een bankje rolschaatsen aan en schoeisel in de tas en gaan. Als ik het zat ben kan ik het weer omruilen en naar huis lopen. 

Prachtig idee. Alleen nog even uitvoeren. En ik had toch wel een beetje last van koudwatervrees. En een geluk dat het telkens regende. Maar vanmorgen kon ik er niet meer onderuit. Prachtig weer dus ben ik de vliering opgegaan om mijn rolschaatsen tevoorschijn te toveren. Rolschaatsen, knie en polsbeschermers en sponsjes (die doe ik op mijn voet anders gaat het zeer doen) . Dit allemaal in mijn tas met mijn telefoon, mocht ik zeer ongelukkig terecht komen kan ik nog hulpdiensten inschakelen. Ja, alles ging goed doordacht. Een paar keer slikken en gaan met die banaan. 

Bij een bankje vlakbij de polder heb ik ze onder mijn voeten gebonden en mijn laarzen in de tas. Tas op mijn rug en voorzichtig ben ik gaan staan. Ik vond het best wel eng (lees behoorlijk). Heel voorzichtig ben ik vooruit gegaan. Het zweet gutste nu al van mijn rug maar ik liet mij niet kennen. Ik sprak mijzelf bemoedigend toe en rustig maar steeds zekerder ploeterde ik mij voort. 

En na een tijdje kreeg ik de slag weer te pakken en ging ik ook steeds harder. Kikken. Er moest wel regelmatig een pauze ingelast worden omdat er heel wat spieren protesteerde. Waar ik in het beging moeite mee had ging me steeds beter af. Na een tijdje kwam ik weer een bankje tegen en heb ik de boel weer omgeruild. Ik wil het langzaam opbouwen en tenslotte was ik toch al weer drie kwartier bezig. 

Daarna met een flinke pas weer naar huis. 

Yes, yes,yes ik heb het gedaan. Zo trots. 

Even kijken hoe het morgen gaat, anders ga ik weer.