Wat hadden wij een feestochtend.

Zoals ik al eerder aangaf hadden wij en testosteronballetje in huis. Nou was hij al flink van slag maar na de implantaat was hij helemaal  niet meer te houden. Dan duren drie weken best lang.

Maar dan nu vanmorgen. Ik merkte gisteren al dat hij weer interesse kreeg in zijn omgeving. Zag weer een haas etc. Kortom, hij landde weer op aarde.

Vanmorgen was het stil in de polder dus Kai los. Spannend. Met dat ik hem los deed kwam er iemand aanfietsen met een hond. Toen ze wat dichter bij kwam zag ik dat het de hond binne was. Dit is een hond dat sprekend op een Samojeed lijkt alleen de kleur klopt niet. Zwart met cognacbruin. Het mooie was dat Kai er niet op af stoof. Hij bleef bij me en keek mij aan. Wachtend op het woordje, oké. Toen hij mocht ging hij heerlijk spelen en daarna “gewoon” weer met mij mee. Eindje verder weer een hond en  weer stoof hij er niet op af. En ging daarna ook weer met mij mee. Geweldig. Hij liep lekker te banjeren door plassen, Jip uitdagen, door nog diepere plassen, helemaal blij. Hij wachtte netjes als ik dat riep. We kwamen steeds meer honden tegen en hij bleef gewoon bij me. Man, wat is dat een zaligheid. We hadden het zo naar ons zin dat we steeds verder liepen. Jip vond het maar zo zo. Valt ook niet mee met die kleine pootjes. En 10 km. Ik heb de afgelopen tijd heel wat binnensmonds lopen mopperen maar ik heb mijn Kai weer terug.
Trouwens, hij eet weer en gaat ook weer beter met zijn poeperij.
Ik ben nu toch wel heel erg blij met mijn besluit. Over een jaar zien we wel weer verder .