Vanmorgen ben ik begonnen met het uitlaten van Jip. En dat doe ik met een flinke pas. Vandaag heb ik ook weer de draad opgepakt met trainen met Jip. Ze is zo anders dan anders zodat ik maar besloot om meer met haar te doen. En wat is dan voor de hand liggend....juist, werken. Dus moet ze weer naar mij luisteren . Niet dat ze dat niet meer deed maar we liepen wel. En nu moet ze weer van alles. Gisteren was ik alweer begonnen en daar was ze het helemaal niet mee eens. kom nou, dat hebben we toch wel gehad. Maar vandaag had haar baas het beter begrepen. Oefenbrokje!! Wat zij niet weet is dat ze tweederde van haar voer kreeg en de anderhalf wat over was ging in een plastic zakje en daar moest ze voor werken. En dat deed ze. Je zag aan haar dat ze er ook weer lol in had. Ik denk ook dat het net zo is als met fietsen. Verleren doe je het niet.

Met het kliksysteem en de commando´s in woord en gebaar pakte ze het razendsnel weer op. Het kliksysteem is trouwens niet met een klikker maar ik doe het met mijn tong, zelfde effect en ik kan het nooit vergeten.

Bij thuiskomst ben ik maar gelijk doorgegaan met sporten. Dit keer krachttraining. Broke haar haren kammen, ontklitten en manicuren. Ze is er niet zo voorstander van. Met blazen, bijten, gillen en wringen als een aal moet je proberen te doen wat je moet doen. Als eerste maar haar nagels, scheelt mij een hoop pleisters. Daarna geprobeerd om haar klitten eruit te krijgen. De grootste zijn eruit en daarna kammen. Woest was ze!!! Maar die lieverd zocht met toch weer op na een half uur.

Floyd kwam na een tijdje even kijken en probeerde op zijn manier haar gerust te stellen. Hij wreef met zijn snuit over haar koppie. Ik moet zeggen dat het daadwerkelijk even hielp. Even!!!

Daarna was Floyd aan de beurt maar dat is niets vergeleken met zijn zus. Ik was met hem zo klaar. Als eerste laat hij het maar gebeuren en als tweede heeft hij minder last van klitten omdat ik het bij hem regelmatig kan weg halen. Bij Broke doe ik het alleen als het echt te gek wordt.

Daarna ben ik met Tracey naar Delft gefietst. Heen was heerlijk. De zon en wind in de rug. Terug iets minder, geen zon en een flinke wind maar ze vond het allemaal prachtig. Zo zien de huisjes op de plaatjes eruit in holland. Ze heeft een kookboek gekocht in het Engels waarin allemaal hollandse gerechten staan. Helemaal blij.

Bij thuiskomst was het alweer tijd voor Jip. Dus hoppa, wandelen. Dit keer niet zover, ik geloofde het wel eventjes.

Morgen gaat Tracey weer verder, eerst naar Wenen en daarna naar Milaan. Daarvandaan gaat ze naar Australië. Daar zal ze de komende 2 a 3 jaar wonen. Sparen om daarna weer terug te gaan naar Duniden in Nieuw Zeeland. In Australie is het namelijk makkelijker om aan een ban te komen.

Het was heerlijk om ze in huis te hebben en we zullen haar best missen. Moeten we toch maar die kant opgaan. Ik zou best willen daar ligt het niet aan. Het is een hoop geld en er zijn andere prioriteiten. Maar wat niet is kan nog komen.