Na een wandeling van een uur kwamen we thuis, de beide honden moe maar voldaan.

Kai ligt graag in de tuin dus hop, de deur open en gaan. Ik vond het vanmorgen nog iets te fris dus ging ik binnen verder met mijn huiswerk. Als ik dan eenmaal bezig ben dan zit ik in een coconnetje. Dan hoor en zie ik niets meer. Zo ook vanmorgen. Totdat ik even thee inschonk en in mijn ooghoek iets vreemds zag. Een overijverige Kai en rondvliegend aarde en plantjes.

NEEEEEEEEEEEE!!!

Ja dus.

Hij heeft goed zijn best gedaan. De vergeet mij nietjes kan ik wel vergeten. De kiezelstenen zijn voor de helft verdwenen. En het grafje van Anouk is nog net bespaart gebleven. Maar goed dat je het heel diep moet begraven.

Ik weet eerlijk gezegd niet hoe ik de aarde van de steentjes kan scheiden.

Heel laf maar….ik zie het over een paar uur wel. Kan ik er eerst even over brainstormen.

Zo moe was Kai dus niet.

Ik leer het ook nooit he! Gisteren zei ik nog dat Kai in de tuin nooit graaft en dat ik daar wel heel blij mee ben.

Hij ligt nu zeer braaf met een enorme aardelucht om hem heen, gezellig bij mijn voeten.