Vanaf het moment dat we Kai in huis hebben heeft hij al een traanbuisoogje.

We waren dat wel gewend bij Anouk, die kreeg dat op latere leeftijd.

Maar het zou in de loop van de tijd wel over gaan. Is bij hem gewoon wat trager om het te herstellen. Prima toch.

Maar we zijn nu alweer heel wat maanden verder en het gaat niet weg. Dus dan toch maar contact gezocht met een specialist. En die vertelde me dat het inderdaad verstopt kan zitten maar ook dat het niet goed is aangelegd. Om daar achter te komen moet Kai onder narcose. En dan is het nog de vraag of ze het dan door kunnen spuiten. Is het niet goed aangelegd is dat ook geen ramp, alleen gaat dan het vocht niet via de traanbuis weg maar buitenom. Zoals nu. Ja, wil ik dan een narcose riskeren voor iets wat eigenlijk niet noodzakelijk is? Eigenlijk alleen omdat het minder mooi is? Dus nu afgesproken dat als hij om wat voor reden dan ook onder narcose moet dat het dan gelijk meegenomen wordt. Daar kan ik goed mee leven. En ach, het hoort bij Kai.

Wel maak ik het plekje elke ochtend en avond schoon met speciale oogreiniger. En dat scheelt al heel veel. Het plekje wordt steeds kleiner. Ik ben blij dat ik nu weet waar ik aan toe ben. Het kan geen kwaad, heeft alleen een schoonheidsfoutje. Ach, de rest compenseert ruimschoots.